Liegen

Op januari 28, 2011

Door een toeval stuitte ik vorige week op Stine Jensen, filosofe en literatuurwetenschapper. Enthousiast geworden door een voorpublicatie van haar nieuwe boek zocht ik haar website en ontdekte dat ze al meer geschreven heeft, o.a. een boek getiteld: Leugenaars. (Lemniscaat 2008). Op de binnenflap van haar boek zegt Jensen dat iedereen liegt. ”Volgens de statistieken zelfs zo’n 10 keer per dag”.

Jensen zegt van zichzelf dat ze een beroeps-snuffelaar is: ze is altijd op zoek naar onverwachte informatie. Naar kanten van mensen, die ze niet graag willen laten zien. Naar hun leugens over zichzelf of over situaties. Zeker in de liefde.

Liegen en boosheid over het liegen van de partner komen we in relatietherapie dagelijks tegen. Het is bijna even onvermijdelijk verbonden met relatiecrises als de tegenpool ervan: het snuffelen in mail, telefoon, agenda etc. van de bedriegende partner.

Snuffelaar en bedrieger

Volgens Jensen is de snuffelaar altijd een pessimist. Iedereen weet dat verliefdheid niet blijvend is. De snuffelaar is bang voor het moment, waarop de roze wolk verandert in een donderwolk. ”En dus gaat hij angstvallig op zoek naar de eerste tekenen van verandering.”

De bedrieger deelt volgens Jensen dezelfde angst dat het mooie liefdesleven uit elkaar valt. Steeds opnieuw begint hij – naast de huidige relatie – aan een nieuwe liefde. Hij lijkt niet zonder ”het verblindende, verslavende begin” (Jensen, idem) te kunnen. De bedrieger is bang voor de sleur, bang voor het gewone, dagdagelijkse leven. Hij is verslaafd aan de kick van het begin.

In de confrontatie met elkaar zouden leugenaar en snuffelaar kunnen ontdekken wat de waarheid over hun relatie is. Ze zouden kunnen onderzoeken, wat ze samen aan die dreigende sleur kunnen doen. Ze zouden kunnen uitwisselen wat beiden nodig hebben om weer plezier te hebben in de relatie.

Er is echter moed voor nodig om onder de oppervlakte te kijken naar wat er werkelijk in hun relatie en in hun leven aan de hand is.

Liegen en sussen

En dus liegen mensen. Niet alleen over vreemdgaan, maar ook over zichzelf en over hun relatie. Liegen in de zin van:”De schone schijn ophouden”. In de zin van:”Jezelf niet eerlijk aankijken in de spiegel”.

Vaak komen stellen bij ons en vertellen hoe ze eigenlijk wel wisten, dat het niet helemaal goed ging. Maar dat ze tegen zichzelf zeiden:”Het wordt wel beter als we het niet meer zo druk hebben…” Of:”In elke relatie is wel wat…, dit hoort er gewoon bij”.

Wij noemen dit ”sussen”. Mensen sussen zichzelf of anderen in slaap. Ze liegen dan eigenlijk tegen zichzelf. Ze maken zichzelf wijs dat ze nog niet in actie hoeven te komen om aan hun relatie te werken. Dat ze de confrontatie nog niet aan hoeven te gaan. Dat het niet het juiste moment is. Het is grappig dat we in dit verband nog een uitdrukking hebben, die met ”slaap” te maken heeft: ”Geen slapende honden wakker maken.”

Nachtmerrie

Liegen is volgens Jensen: ”met opzet onjuiste informatie verschaffen”. Dus je bent je er heel goed bewust van, dat de informatie niet helemaal klopt. Je bent helder en allerminst in slaap. En je hebt een reden om die informatie zo onjuist neer te zetten. Die reden is dat je ofwel jezelf ofwel de ander niet de hele waarheid wilt vertellen of laten zien.

En dat doet iedereen dus kennelijk minstens 10 keer per dag. Liegen om zichzelf of anderen in slaap te sussen. Tot je wakker wordt in een nachtmerrie…

Lees verder: liegen in je relatie (2)

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

Artikel over relatiepatronen in Libelle

Door Marike de Valk

Op september 22, 2010

In De kunst van een relatie

Enige tijd geleden werd ik gebeld door een redactrice van Libelle: ze had mijn post over sleur in de relatie gelezen. Daar wilde ze het graag met mij over hebben. Ze wilde namelijk een bijdrage schrijven in de rubriek Psychologie over relatiepatronen.

Het resultaat is onlangs verschenen en hier te lezen:

https://www.mv-gestalttherapie.nl/wp-content/uploads/2010/09/Artikel_in_Libelle.pdf

Relatiepatronen

Het uploaden duurt misschien even omdat de rubriek begint met een grote foto van een langspeelplaat… een mooi beeld dat bij de ouderen onder ons allerlei associaties oproept aan uitgesleten groeven en vastlopende naalden.

In onze relatietherapie gebruiken we ook regelmatig het beeld van aquaplaning: als het hard regent kom je bijna automatisch in de groeven terecht, die vrachtwagens in het asfalt maken. Je moet al heel bewúst náást zo’n groef sturen, om niet weg te slippen. zo is het met relatiepatronen ook vaak: als je niet oplet, blijf je vast zitten in de oude patronen. Er gebeurt dan niets nieuws meer en je relatie wordt een sleur.

Daarna is het wellicht handig om mijn blogpost over vastgeroeste relatiepatronen te lezen.

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

Mannen en gevoelens, onderdrukken of gewaarzijn?

Door Marike de Valk

Op mei 30, 2010

In De kunst van een relatie

Afgelopen vrijdag voerde ik een drietal eindgesprekken van een aantal studenten van de Gestaltopleiding Multidimens. Twee van hen waren man en bij allebei ging het gesprek o.a. over mannen en gevoelens. Wat doen mannen met gevoelens? En wat doen (sommige) gevoelens met hun eigen beleving van mannelijkheid? Hoe beleven mannen tegenwoordig hun mannelijkheid?

Gevoelens opmerken

Thema’s die ik ken vanuit relatietherapie. Veel mannen zijn niet zo bezig met hun gevoelens. Ze merken hun gevoel vaak pas op, als het heftig is. En meestal vinden ze dat prima, want gevoelens kunnen bar lastig zijn: ze verstoren je in waar je mee bezig bent. Heftige gevoelens vragen om heftige uitingen als agressie of seksualiteit. In de emotionele huishouding van mannen is het daarom belangrijk dat ze voldoende vormen en momenten hebben om deze heftige uitingen in te kunnen kanaliseren. Sporten en vrijen zijn daar geliefde vormen van.

Praten over gevoelens

Praten over gevoelens is een vrouwending. Veel mannen doen dat niet graag. Tót ze geleerd hebben dat praten óók de opluchting en ontlading kan geven, die ze kennen vanuit sport of seksualiteit. Maar dan moet dat praten wel op een rustige manier gebeuren. En een begin en een eind hebben en niet eindeloos doorgaan, zoals vrouwen soms te lijken willen.

Voor mannen is het belangrijk om te begrijpen dat vrouwen willen doorpraten ze zich gehoord voelen. Tot dat beide gesprekspartners tevreden zijn. Voor vrouwen is het belangrijk om te begrijpen dat mannen vaak non-verbaal en hun gevoelens (moeten/willen) uiten. Onder andere door te vrijen.

Iets met je gevoelens doen

Een en ander neemt niet weg dat het voor mannen belangrijk is om zich meer van hun gevoel ”gewaar’ te worden: meer op te merken wat er met hen aan de hand is. Zodat ze kunnen leren om die gevoelens te dragen. Ze kunnen er een uitingsvorm voor kiezen ipv ze óf meteen weg te stoppen en maar gewoon door te gaan óf pas later in heftigheid te uiten. De heftigheid kan zich immers ook uiten in agressiviteit en daar problematische vormen in aannemen.

Voor beide mannelijke studenten was het duidelijk: beiden wilden in hun werksetting (therapiepraktijk resp. justitiële jeugdinrichting) mannen helpen zich meer gewaar te worden van hun gevoel om hen daardoor meer zeggenschap over zichzelf te geven. De manier waarop ze daar over vertelden geeft alle hoop voor hun toekomst en die van de mannen, die hen mogen ontmoeten. En maakt duidelijk dat Gestalttherapie, met haar focus op gewaarzijn, hierin veel te bieden heeft.

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

Mindfulness in relatietherapie

Door Marike de Valk

Op augustus 23, 2009

In De kunst van een relatie

Mindfulness in relatietherapie: een onmisbaar onderdeel, zeker als de relatietherapeuten ook Gestalttherapeuten zijn.

Gestalttherapie en mindfulness

Al vanaf haar ontstaan werkt Gestalttherapie met mindfulness. Gestalttherapie is namelijk mede gebaseerd op dezelfde bron als mindfulness: zenmeditatie en boeddhistische psychologie. Binnen de Gestalttherapie spreken we echter niet over ”mindfulness”, aangezien dat een term is, die nog niet bestond op het moment dat de Gestalttherapie werd ontwikkeld. Binnen de Gestalttherapie spreken we over ”awareness”.

Awareness is eigenlijk meer het resultaat is van mindfulness. Door je aandacht te richten op bv je ademhaling, word je je gewaar (”aware”) van je adem. Je staat er bij stil en registreert hoe je ademt. Meer niet. Je oordeelt niet, je interpreteert niet, je wordt je gewaar van wat er is. Die pure waarneming zonder oordeel levert je verschillende dingen op: focus, rust, concentratie, mildheid.

Multitasken

De menselijke geest is gewend om steeds met heel veel dingen tegelijk bezig te zijn. Te multitasken. Dat is soms handig. Maar vaker levert dat onrust en vervreemding op.

Met een awareness of mindfulnessoefening leer je om je aandacht steeds terug te brengen naar één punt. Dat geeft een enorme rust en heeft op den duur ook een zeer positief effect op je concentratievermogen in het algemeen. Het eeuwige ”moeten” verdwijnt naar de achtergrond.

Bij zo’n awarenessoefening hoef je even niets anders te doen dan stil te staan bij wat er is. Zonder jezelf te oordelen, laat staan te véroordelen, zonder te reageren, zonder op te lossen. Omdat je niet oordeelt over jezelf, word je mild. Zowel voor jezelf als voor anderen.

Mindfulness in relaties

Mildheid is bij stellen met relatieproblemen vaak ver te zoeken. Evenals echte rust en aandacht voor elkaar en voor hoe het gaat. En toch zijn die mildheid en die aandacht nodig om samen goed uit de crisis te komen.

Binnen de relatietherapie is een awarenessoefening dan ook vaak heel zinvol: we doen hem vaak aan het begin van een sessie. Daardoor komen de partners even tot rust. Ze staan stil bij hoe ze er nu écht bijzitten op dit moment en vertellen hun partner na afloop van de oefening daarover. Vaak ontstaat dáárdoor opeens weer het contact wat ze juist zo erg misten.

Mindfulness bij ruzie

Ook bij stellen bij wie de communicatie vaak in ruzie verzandt, is een kleine awareness- of mindfulnessoefening een goede start van een gesprek. Geen verwijten meer, geen verhitte discussie, geen analyses of angstige vooruitblikken. Alleen maar een eenvoudige, aandachtsvolle uitwisseling over waar je op dít moment zit, wat je op dít moment voelt en denkt. Dat communiceert ongelooflijk directer dan wanneer je verzandt in een discussie, waarin je probeert elkaar over te halen tot jouw standpunt.

Voor ons zijn mindfulnessoefeningen dan ook een belangrijk instrument in onze relatietherapie.

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

We hadden eigenlijk een broer-zusrelatie…

Door Marike de Valk

Op mei 3, 2009

In De kunst van een relatie

Afgelopen week ontvingen we bij de afronding van een therapie van beide partners evaluatieverslagen. Met hun toestemming geef ik hieronder stukken uit hun evaluatie weer. Ze vertellen hierin wat ze door de relatietherapie geleerd hebben.

Inzicht: we waren een kopie van elkaar

Hij schrijft: Na een aantal sessies bij jullie is er een hoop veranderd. Een jaar geleden leken we uit elkaar gegroeid en van elkaar verwijderd. Maar feitelijk waren we ook een soort kopie van elkaar geworden. Daar waren we zelf bij en blijkbaar hebben we dit ook zelf veroorzaakt. Ik zeg niet dat we er nu zijn, maar we zijn heel ver op de goede weg. Onze relatie was de laatste jaren erg eenzijdig geworden. Dat bleek al in de intake bij jullie toen het relatiemodel duidelijk werd. We waren hele goede maatjes, maar het was meer een broer-zus-relatie geworden. We verrasten elkaar niet meer. Hierdoor ontstond een soort versleten geheel waar we niet blij mee waren.

Echt contact

Zij schrijft: Ik merk dat het weer stukken beter gaat tussen ons. We hebben weer meer plezier. Alsof we elkaar meer ruimte geven om te zeggen wat we denken. We proberen niet meteen met een oordeel klaar te staan. Op sommige momenten zoek ik B. op om even ‘echt’ contact te maken. Ik merk dat als ik dit doe B. dan ook de dagelijkse beslommeringen even achter zich kan laten en zich op dat moment zich kan focussen op ons.

We zien nu de patronen en de valkuilen

Hij schrijft: Ik merk dat het voor mij heel belangrijk is om een soort rust te hebben. De laatste jaren heb ik veel geleefd vanuit een soort stressgevoel waardoor, als het niet helemaal goed liep, ik snel geïrriteerd werd. Ik vond het moeilijk om toe te geven dat iets niet helemaal goed gegaan is. Ik reageerde dan kortaf en A. kon mij niet bereiken of begrijpen. Ook investeerde ik weinig in onze relatie. Vakanties bijvoorbeeld regelde zij meestal en dat vond ik wel best. En zij blijkbaar ook. Wij hadden veel patronen in ons gedrag. Dat heeft geleid tot een soort slijtage en onoplettendheid. Natuurlijk hebben we nog steeds patronen maar we gaan er nu bewuster mee om en kunnen ze ook benoemen. Patronen kunnen valkuilen zijn en we zijn in de afgelopen jaren in heel wat valkuilen gestapt zonder dat we dat door hadden.

Elkaar meer ruimte geven

Zij schrijft: Ik merk ook dat ik niet meteen meer ‘er boven op ga zitten’ . Ik moet B. de ruimte geven om te ervaren wat hij voelt en denkt. Ik ga soms te snel, te ongeduldig. Maar soms vind ik echt dat hij een ‘schop onder z’n kont’ nodig heeft. Het is wel erg ‘lekker’ veilig om alles bij het oude te laten. Maar dat gaf langzamerhand onvrede en ik merk dat we dit nu aan het ombuigen zijn.

Weer moeite voor elkaar doen

Hij schrijft: Ik ben er achter gekomen dat ik onze relatie te veel als vanzelfsprekend heb ervaren en moeilijk toegankelijk was. Alsof ik er geen moeite meer voor hoefde te doen. Ik begrijp dat dat voor A. niet fijn voelde. Ik gaf haar daardoor weinig aandacht (want we hebben het toch goed samen).

Niet meer voor elkaar invullen

Zij schrijft: Doordat we al zo lang bij elkaar zijn denken we dat we elkaar zo goed kennen, zodat we misschien te snel dingen voor elkaar gaan invullen. Misschien elkaar niet meer die aandacht geven die we wel allebei nodig hebben. Dat doen we nu wel en dat heeft veel veranderd. De interesse in seksualiteit is daardoor bij allebei ook weer toegenomen. Het is vreemd genoeg of we elkaar opnieuw aan het ontdekken zijn.

Praten vanuit mijn gevoel

Hij schrijft: Ook vond ik het moeilijk om vanuit mijn gevoel te praten en handelen. Dat vind ik overigens nog steeds. Maar ik was me er te weinig bewust van dat datgene dat we samen hebben heel bijzonder is en dat ik daar trots op ben en er ook moeite voor moet doen. Dat bewustzijn is flink aangewakkerd.

Zij schrijft: Wat ik ook prettig vond om te ervaren was het feit dat B. op momenten echt ‘geraakt’ leek. Alsof hij een moment heel goed bij zijn gevoel kon komen. Dit maak ik nog niet vaak mee. Ik krijg soms het gevoel dat ik tegen ‘een muur’ aan loop. Dat B. snel toegeeft of ja zegt om er maar van af te zijn of omdat het anders té dicht bij hemzelf komt. Ik vind dat hij dan niet echt luistert. Voorheen werd ik dan nog fanatieker of bozer om daar doorheen te gaan of om echte reactie bij hem los te krijgen. Maar dit werkt averechts, want dan slaat B. helemaal dicht, of gaat in de verdediging.

Niet meer pleasen

Hij schrijft: Om lastige situaties uit de weg te gaan en om te pleasen waaide ik te veel met haar mee. Ik liet me daardoor niet zien en zag haar daardoor ook niet. Misschien was het wel de weg van de minste weerstand. Ik vind conflictsituaties lastig en ben bang voor de gevolgen van mij reacties en opmerkingen. Maar waarom eigenlijk? Nu probeer ik soms bewust bij mijn standpunt te blijven en daar rustig over te praten. Ik merk dat we doordat ik opener ben en er meer aandacht aan besteed, weer betere gesprekken voeren.

Duidelijker zijn

Zij schrijft: Ik heb er een goed gevoel over. Ik heb veel geleerd van de oefening dat B. en ik praten en dat jullie observeren en inbreken waar nodig is. We zijn er achter gekomen, dat ik wel wat duidelijker mag zijn. Ik ben wel altijd degene die ergens over begint, maar blijf toch een beetje steken in vage beschrijvingen.

Ik wil samen verder met B. Dit kan en wil ik nu. Voordat we aan deze relatietherapie begonnen had ik daar twijfels over, maar deze twijfels zijn op dit moment weg. Wel ben ik nog enigszins sceptisch of we dit ook vast kunnen houden. Maar daar ben ik voor de helft verantwoordelijk voor. Ik heb dit dus ook zelf in de hand en ik ga ervoor!

Aan jezelf werken

Hij schrijft: Het moet van twee kanten komen. Ik merk dat A. er ook voor gaat en dat sterkt me. Maar ik ben er ook achter gekomen dat ik zelf een aantal eigenschappen heb die het voor mezelf moeilijk maken. Ik ben dus ook aan mezelf aan het werken.

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

”Mijn man praat niet over zijn gevoel.”

Door Marike de Valk

Op februari 20, 2009

In De kunst van een relatie

”Mijn man praat niet over zijn gevoel”. Een zin die veel vrouwen zullen herkennen.

Vandaag las ik een paar deels herkenbare, deels typerende zinnen in het geestige boek van Elizabeth Gilbert ´Eten, bidden en beminnen: ”Misschien werd hij wel opener en warmer, en zou hij zichzelf niet mee onthouden aan degene, die van hem hield omdat hij bang was dat ze zijn ziel met haar en huid op zou eten. Of misschien kon ik wel leren… op te houden met proberen zijn ziel met haar en huid op te eten.”

”Zijn ziel met haar en huid opeten”. Zo ervaren mannen het contact met vrouwen nogal eens. Dat ze zich uit moeten leveren, dat ze méér van hem wil, dat het nooit genoeg is.

Praten over je gevoel

Hoe vaak hoor ik niet van vrouwen:”Mijn man praat nooit eens over zijn eigen gevoelens, hij praat sowieso heel weinig… Voor hem is het voldoende als ik maar in zijn buurt ben. Maar voor mij is dat niet altijd genoeg, ik wil iets van hemzelf zien!”

En tot hun verbazing praat diezelfde stille man in de relatietherapie opeens wel, blijkt hij daar opeens wel te kunnen vertellen, zij het geholpen door onze vragen.

Wat is er aan de hand met mannen en vrouwen? Waar komt hun verschil in behoefte aan verbale communicatie vandaan?

Verschil in hersenen bij mannen en vrouwen

Er zijn verschillende antwoorden voor, maar vandaag wil ik het hebben over de biologische verklaring: in mannelijke hersenen lopen veel minder verbindingen tussen het gedeelte waar het gevoel zit en het gedeelte waar de taal zit. Mannen hebben dus inderdaad minder snel woorden voor gevoelens tot hun beschikking. Het is domweg ingewikkelder voor hen om te praten over gevoelens dan voor vrouwen. En als ze dan door hun vrouw onder druk gezet worden (”ja, en…??? ” ” en toen…???” of zo’n handgebaar van ”praat eens dóór!” etc) , raken ze gestrest en lukt het nog minder.

Wel praten in eerste periode van verliefdheid

Vreemd genoeg vertellen veel vrouwen dat hun man in de periode van verliefdheid wél veel praatte, óók over gevoelens. Waarschijnlijk deed hij toen meer zijn best en was zij geduldiger en stelde ze meer open vragen (je weet wel, zonder al voor hem in te vullen….).

Het kán dus wel. En verder is er ook het nodige te leren, al dan niet in relatietherapie.

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

Vertellen of niet?

Door Marike de Valk

Op april 18, 2008

In Verliefd op een ander

Bij veel stellen, die wij zien, komen de relatieproblemen aan het licht doordat één van beide partners verliefd wordt op een ander. Daarbij komt meteen de vraag op: vertellen of niet?

Lang niet altijd vertelt de verliefde partner thuis wat er aan de hand is. En zeker niet als ze er ondanks hun verliefdheid niet voor kiezen om hun vaste relatie op te geven.

Verliefd op een ander

Zo ook bij een vrouw, die ik laatst zag. Zij was verliefd geworden op een ander. In het begin had ze het gevoel dat ze op wolken liep en alles door een roze bril zag. Hij was ook erg gecharmeerd van haar. Ook hij was getrouwd. Na een paar stiekeme afspraken kregen ze beiden moeite met de situatie. Het leiden van een dubbelleven kostte hen veel energie en ze kregen beiden gewetensproblemen. Dus besloten ze om elkaar niet meer te zien.

Ze had het er erg moeilijk mee. Ze sliep slecht, at weinig en werd erg mager. Toch wou ze het haar man niet vertellen. Ze wou hem niet kwetsen en ze wou ook niet zijn vertrouwen verliezen. Hij zag wel aan haar dat er wat was, maar ze had het op stress op het werk gegooid.

Ze kwam bij mij, omdat ze steeds meer lichamelijke klachten kreeg en niet meer wist wat ze nu moest. De verliefdheid was wel verminderd, maar ze voelde zich moe en futloos. Het gevoel voor haar man leek weg, de kinderen kon ze niet goed aandacht geven. Ze voelde zich hopeloos ongelukkig.

Langs elkaar heen leven

In ons gesprek kwam ze erachter dat ze eigenlijk vooral veel behoefte had aan contact en intimiteit. Aan gesprekken over dingen die wat verder gingen dan de schoolprestaties van de kinderen en de nieuwe auto van de overburen. Daar was in de relatie met haar man geleidelijk aan steeds minder aandacht voor gekomen. Waar ze vroeger alles met elkaar deelden, leken ze nu langs elkaar heen te leven en zich te laten leiden door de waan van de dag. Ze voelde zich eenzaam.

Al pratend realiseerde ze zich dat zij eigenlijk zelf nu ook niet met hem deelde, wat haar het grootste deel van de dag bezig hield. Dat ze hem niet vertelde wat ze miste, niet met hem deelde hoeveel verdriet ze had. Natuurlijk zou hij schrikken, misschien boos zijn. Maar zo doorgaan leek ook geen optie meer…

Een week later belde ze op. De vraag: vertellen of niet?” had haar erg bezig gehouden. Tenslotte had ze besloten om toch et haar man te praten. Ze had niet alle details verteld, maar wel het meest essentiële. Hij was erg geschrokken, maar ook wel erg blij met haar keuze. Het was een emotionele en heftige week geweest. Haar gevoel voor hem was niet helemaal terug, maar er leek wel wat opening in te zitten. En bovendien was ze nu veel rustiger. Het begin was gemaakt…

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

Hebben vrouwen minder zin in seks dan mannen?

Door Marike de Valk

Op april 1, 2008

In Seksualiteit

Regelmatig horen we van vrouwen de uitspraak:”Nou ja, ik heb gewoon niet zo vaak zin in seks. Althans niet zo vaak als hij. Maar het is toch logisch, dat vrouwen minder zin in seks hebben?”

Vrouwen en seks

Wij vinden dat helemaal niet logisch. Het is volgens ons in zijn algemeenheid ook niet waar. (We hebben het hier niet over aseksuele vrouwen, lees daarover verderop meer). Vrouwen hebben niet mínder zin in seks dan mannen, maar het werkt bij hen wél anders.

Voor vrouwen is er bijvoorbeeld meestal eerst intimiteit en een goede sfeer nodig, alvorens ze willen vrijen. Voor mannen kan juist het samen vrijen een manier zijn om weer tot die intimiteit te komen. Die tegenstelling vormt geen probleem als er regelmatig gevreeën wordt en de relatie goed is. Dan zijn voor beide partners de voorwaarden vervuld.

Het probleem ontstaat als de relatie verslechtert en als er ruzie of afstand tussen de partners is. Dan stagneert niet alleen het met elkaar praten, maar ook het met elkaar vrijen. Heel vaak wordt daar niet tussen de partners over gepraat. Seksualiteit blijkt bij stellen vaak een moeilijk bespreekbaar thema. Vrouwen praten er echter wel vaak over onder elkaar. En houden daar met elkaar de mythe in stand dat vrouwen nu eenmaal minder zin hebben…

Een reden voor geen zin hebben

Onze stelling luidt: als een vrouw niet of minder wil vrijen, is daar meestal een reden voor. Heel vaak heeft die reden te maken met de relatie. Ze is bv boos of verdrietig of voelt afstand, bij zichzelf of bij haar partner.

Naast de relatie kunnen ook medische problemen een oorzaak zijn. Laatst vertelde een jonge vrouw dat ze eigenlijk niet meer wou vrijen omdat ”het pijn deed”. Op ons advies ging ze naar de huisarts. Een verwaarloosde schimmelinfectie bleek de oorzaak. Een week en een tube zalf later was de pijn voorbij. Een oudere vrouw met dezelfde klacht bleek door de overgang een te droge vagina te hebben. Bij haar hielp een zalf om de slijmvliezen in de vagina te stimuleren. Een derde vrouw was altijd moe en bleek te lijden aan depressieve klachten. Een vierde vrouw ontdekte dat haar vrijzin aanzienlijk toenam, nadat ze met de anti-conceptiepil gestopt was.

Overigens: er zijn naast het hebben van gemeenschap natuurlijk ook andere manieren van vrijen. In een aantal situaties, bv vlak na een bevalling, zijn die voor een vrouw veel prettiger.

Wat ook veel voorkomt is dat vrouwen ”geen zin hebben in de seks, die ze gewend zijn te krijgen”, zoals seksuologe Esther Perel zegt. Heel vaak horen we dat een vrijpartij hooguit 10 minuten duurt… dat is voor een vrouw meestal echt te kort. Een vrouw heeft tijd nodig om zich te ontspannen, om de dagelijkse drukte achter zich te laten, om langzaam opgewonden te worden. Liefst de eventuele kinderen in diepe slaap, zodat die niet onverwacht binnen kunnen komen. En een liefhebbende partner, die ook aandacht heeft voor háár behoeften.

Tenslotte is een belangrijke reden voor geen zin in vrijen het volgende. Als mensen heel veel samen doen, stemmen ze voortdurend op elkaar af. Oneerbiedig gezegd worden ze dan ”één pot nat”. Ze kunnen hun eigenheid daardoor verliezen. Terwijl er voor aantrekkingskracht nu juist verschil nodig is. Anders valt er niets aan te trekken. Dus ook teveel in de fase van de ”confluentie”, van het ”samengevoel” zitten, kan aanleiding geven tot weinig vrijzin.

Aseksualiteit

Een reden voor geen zin in vrijen kan ook zijn dat de persoon in kwestie aseksueel is. Ongeveer 1 % van de bevolking is aseksueel en heeft vanaf de geboorte geen seksuele gevoelens. Er is nog te weinig onderzoek gedaan naar aseksualiteit om zeker te zijn van dit percentage. Aseksualiteit komt zowel bij mannen als bij vrouwen voor.

Geen zin in seks is meestal een signaal

Wat de oorzaak dus ook is: als een vrouw – en overigens ook een man – geen zin meer heeft in vrijen, is dat een signaal, dat elk stel zou moeten bespreken en serieus zou moeten onderzoeken. Het is immers belangrijk om te weten wat er aan de hand is. Daarmee zouden veel eventuele relatieproblemen in een vroegtijdig stadium opgespoord kunnen worden…

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

Partij kiezen in de strijd tussen vader en zoon?

Door Marike de Valk

Op maart 25, 2008

In Gezinnen

Vandaag moest ik opeens weer denken aan wat een goede vriend en collega jaren geleden tegen mij zei. Ik vertelde hem over de regelmatige strijd tussen mijn man en onze puberende zoon en ik nam het daarbij op voor mijn zoon.
`Blijf er tussenuit´, zei die vriend. `Anders maak je een watje van hem´.
Ik keek hem stomverbaasd en niet begrijpend aan.
`Je zoon moet dit soort ruzies zelf oplossen met zijn vader. Daar wordt hij man van´, herhaalde hij. `Moeders denken altijd maar dat ze hun zonen moeten beschermen, en ontnemen daarmee hun zonen de mogelijkheid om hun kracht te meten met hun vader´.

Ik heb zijn advies ter harte genomen en mijn zonen zijn stevige, volwassen mannen geworden met een prima relatie met hun vader.

Buitengesloten

Van de week had ik een echtpaar, waar hetzelfde probleem een rol speelde: moeder nam het voortdurend op voor zoonlief. Deze maakte daar dankbaar gebruik van en liet zijn moeder graag de hete kolen voor hem uit het vuur halen.

Haar man was het daar absoluut niet mee eens. Maar niet alleen vanwege de opvoeding. Hij voelde zich ook tekort gedaan en buitengesloten. Zijn vrouw trok in zijn beleving vaak één lijn met de kinderen tégen hem! Hij had er veel last van dat zij hem afviel waar de zoon bij was.

De vrouw kon ter plekke nóg boos worden over de situatie. Met vlammende ogen ging ze tegen haar man tekeer, ze was als een tijgerin die haar welp verdedigde… Toen we dat tegen haar zeiden, keek ze net zo verbaasd als ik vroeger. Het lijkt immers zo’n logische en terechte actie: je kind wordt aangevallen en je verdedigt hem. Ook al is hij 15 of 25, voor een moeder is haar kind altijd haar kind. Dat je daarmee zowel je kind als je man niet altijd recht doet, leer je in geen enkel schoolboekje.

Toen ze zich dat realiseerde, kon ze haar man begrijpen. Samen spraken we af, dat ze voorlopig wekelijks op een vaste tijd met elkaar over de kinderen en hun verschillen in de opvoeding gaan praten. Zonder dat de kinderen erbij zijn!

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

Verbieden of vrijlaten?

Door Marike de Valk

Op februari 15, 2008

In Verliefd op een ander

Verbieden of vrijlaten? Een vraag die in allerlei bewoordingen vaak voorkomt, als één van beide verliefd wordt op een ander. Wat is wijsheid? Want kun je elkaar eigenlijk wel iets verbieden? Je hebt als partners immers geen zeggenschap over elkaar. Ook niet als je met elkaar hebt afgesproken dat je samen voor een monogame relatie kiest. In mijn ervaring wordt dat gesprek over al dan niet monogaam blijven en wat dat betekent, in ieder geval bij hetero-stellen niet vaak gevoerd. Monogamie lijkt nog het vanzelfsprekende uitgangspunt.

Telefoon en mail controleren

Vanochtend sprak ik een jonge vrouw. Ze was boos, angstig en verdrietig want haar partner was verliefd geworden op een ander. Dat had ze een half jaar ervoor ontdekt. Toen ze hem met haar ontdekking confronteerde, loog hij er eerst over, gaf vervolgens toe en beloofde ´beterschap´.

Maar onlangs bleek dat hij het contact met die ander helemaal niet verbroken had. De nieuwe confrontatie leverde een herhaling van de eerste keer op: eerst ontkennen, tenslotte toch toegeven, berouw en nieuwe beloftes. Ze controleerde nu alle telefoonrekeningen, alle mail, keek steeds opnieuw in zijn mobiel… ze schaamde zich ervoor, had nooit van zichzelf gedacht, dat ze zover zou gaan, maar leek het niet te kunnen laten.

Verbieden of vrijlaten?

Aangezien ik de partner ook gesproken had, wist ik dat hij, net als zij, verdrietig, angstig en boos was. Dat hij eigenlijk (nog) niet kon kiezen, maar dat onder druk van zijn vrouw toch gedaan had. Hij had beloofd alle contact met die ander te verbreken. Hij kon haar echter niet uit zijn hoofd en hart zetten, deed niets anders dan over haar dromen en aan haar denken. In zijn dromen werd ze steeds mooier en leuker en hun contact steeds waardevoller. Hij vertelde dat niet aan zijn vrouw, want hij wou haar niet kwetsen. Hij wist echter steeds minder of zijn keus de juiste was en ook niet of hij zijn belofte vol kon houden.

Het bekende verhaal. De bekende reacties. Dit keer van een vrouw, maar omgekeerd komt zeker zo vaak voor: ook vrouwen gaan vreemd. Volgens onderzoek tegenwoordig zelfs vaker dan mannen; men spreekt van een ”inhaalslag door vrouwen”.

Vanmiddag kreeg ik een mail van een andere cliënte met een vergelijkbare situatie. Zij schreef:”Ik heb hem gezegd dat hij maar contact met haar moet opnemen en maar moet uitzoeken wat hij nou eigenlijk echt met haar wil. Misschien gooi ik daarmee mijn glazen in, maar dan weet ik zo meteen tenminste waar ik aan toe ben. Bovendien, als ik het hem verbied, stoot ik hem helemaal van me af. Ik ben bang dat hij me dat dan – bewust of onbewust- toch gaat verwijten…”

Onzekerheid

Wat voor het ene stel werkt, werkt niet voor het andere. Zoals met zoveel dingen tegenwoordig moet elk stel zelf uitzoeken, wat ze van elkaar kunnen verdragen en hoeveel ruimte ze willen geven.

Aan elke keuze zitten voor- en nadelen. Als je je partner dwingt om alle contact te verbreken, weet je nooit zeker of het echt zijn of haar eigen keuze is. Dat maakt onzeker. Als je partner de derde nog wel blijft zien, weet je ook niet wat er gebeurt. Dus per definitie zul je moeten leren omgaan met de onzekerheid.

Monogamie

De mate van pijn en verdriet, die vreemdgaan teweeg kan brengen, hangt enorm samen hoe je denkt over je relatie. Is vreemdgaan een doodzonde? Lijkt het ’t ergste wat je kan overkomen?

Zoals bekend ligt de moraal bij mannenstellen vaak anders. Volgens een onderzoek van Rutgers Nisso heeft één op de drie homomannen seks met wisselende partners. Ook als ze in een vaste relatie zitten. Vaak hebben ze daar met elkaar afspraken over gemaakt.

Maar de visie op monogamie en vreemdgaan is niet alleen anders binnen homo- of heterosettingen. Het blijkt ook erg cultureel gebonden. Michiel de Hoog schreef daar een mooi stukje over in de Volkskrant. In diverse landen wordt vreemdgaan volgens hem gezien als een onvermijdelijk gebeuren, waar je vooral je partner niet van op de hoogte moet stellen. Monogamie zegt daar niets over seksuele exclusiviteit maar betekent daar: met één partner getrouwd blijven.

Elkaars beste vriend(in)

Als je partner het eenmaal weet, werkt het in onze ervaring het beste als je ook in deze situatie elkaars beste vriend of vriendin blijft. Of wordt. Want sommige stellen ontdekken dat ze nog nooit zoveel écht en diepgaand met elkaar gepraat hebben als nu naar aanleiding van deze verliefdheid of affaire.

Als je verliefd wordt en met je partner kunt delen wat er met je gebeurt, is dat een bouwsteen voor jullie relatie. Als je als andere partij kunt luisteren en begrip kunt opbrengen – wat niet hetzelfde is als het er mee eens zijn! – is ook dat een bouwsteen. Alleen in dat gesprek kun je samen ontdekken wat dit vreemdgaan voor jullie betekent en hoe je daar samen mee om wilt gaan.

Wat ons betreft is er dus geen eenduidige regel voor wat te doen, als je partner of jijzelf verliefd wordt op een ander. Het is een proces waar elk stel samen – en wellicht met behulp van relatietherapie – hun weg in moet vinden: Verbieden of vrijlaten of iets daar tussenin.

______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.