In mijn eerste post over grenzen aangeven (Grenzen aangeven ) beschrijf ik het gevoel, dat grenzen aangeven in een relatie niet nodig zou moeten zijn; de angst dat de partner boos wordt, als je een grens aangeeft en de veronderstelling dat je de discussie, die kan ontstaan bij het aangeven van je grens, toch zult verliezen.
In de tweede post (Grenzen aangeven is kleur bekennen) gaat het over jezelf blootgeven als je een grens aangeeft en over wat te doen, als je een grens aangeeft en de ander toch doorgaat.
In deze post gaat het over een aantal aspecten, die belangrijk bij grenzen aangeven zijn.
Jezelf én je partner serieus nemen
Belangrijk bij grenzen aangeven is dat je jezelf serieus neemt. Het is echter óók belangrijk om je partner serieus te nemen. Ook als die niet meteen met jou akkoord gaat.
Als je partner bv graag met jou uit wil en jij hebt geen zin, kan het zijn dat ze nog wel even probeert uit te vinden waaróm je geen zin hebt. Of misschien probeert om nog iets te verzinnen, waar jij wél zin in zou hebben. Of ze vraagt je wanneer je wél weer eens uit wil. Allemaal pogingen die duidelijk maken, dat ze echt graag weer eens uit wil. En dat ze serieus genomen wil worden in haar wens.
Dat kan voor jou als zeurderig of drammerig overkomen. Maar zolang je haar niet serieus neemt, zal ze zich niet gehoord voelen. Mensen, die zich niet gehoord voelen, gaan zich herhalen of doordrammen. Net zoals je nog een paar keer belt, als er niet wordt opengedaan. En op de deur gaat bonzen als je wel ziet, dat er iemand thuis is…
Je neemt de ander serieus als je haar (of zijn) verlangen erkent en – als dat lukt – begrijpt. Waar bij iemand begrijpen niet hetzelfde is, als het met haar eens zijn!
Je grens onderbouwen
Belangrijk bij grenzen aangeven is om je grens te onderbouwen. Je neemt je partner nog serieuzer als je haar vraag echt tot je door laat dringen en jezelf afvraagt waaróm je eigenlijk niet uit wil. Als je jezelf serieus afvraagt waarom je grens dáár ligt.
Wees niet bang om jezelf te onderzoeken: jij bent en blijft degene die de eindbeslissing neemt. Beloof jezelf dat je in dat onderzoek zowel je verstand, als je gevoel als je eigen waarden en normen meeneemt. Als je dat serieus doet en ook de argumenten van de ander serieus onderzoekt, zul je zeker tot een gefundeerd besluit komen. en een gefundeerd besluit is makkelijker uit te leggen. Je zult merken dat je partner jouw mening of keuze dan misschien niet leuk vindt, maar wel begrijpt. Dat zal je partner weer helpen om zich bij de teleurstelling neer te leggen en jouw grens te respecteren.
Wees niet te koppig als je voelt dat de ander eigenlijk wel een punt heeft en geef dat toe. Wees echter ook niet bang om rustig bij je eigen mening (en dus grens) te blijven, als dat het meest kloppend blijkt.
Zowel mannen als vrouwen houden meestal op met doorduwen als ze zich echt gehoord voelen en zien dat je moeite doet om hen serieus te nemen.
Dus als de andere partij je grens niet meteen accepteert is de oplossing níet om dan maar toe te geven, maar wel om de argumenten van de andere partij serieus te nemen en te onderzoeken.
C’ est le ton qui fait la musique!
(Het is de toon, die de muziek maakt)
Belangrijk bij grenzen aangeven is de toon, waaróp je je grens stelt. Veel mensen vinden het moeilijk om hun grens aan te geven. Ze moeten in zichzelf moed en kracht verzamelen om zich te uiten. Ze zijn ook bang om niet gehoord te worden. Daardoor gaan ze met stemverheffing praten of op een toon waarop ze ongemerkt de ander aanvallen of beschuldigen. Waarop de ander meestal reageert door zich ofwel te verdedigen ofwel terug aan te vallen. En zie daar de verwachte uitkomst: je wordt niet gehoord of serieus genomen.
Je kunt dat voorkomen door goed bij jezelf te blijven. Bedenk dat jij zelf de enige bent, die kan besluiten of je iets wel of niet doet. Je bent volwassen en niet meer zo afhankelijk als vroeger. Je partner kan jou niet veranderen als je dat niet wil. Als jij je grens ervaart, kun je er zelf voor kiezen om trouw aan jezelf te blijven. Je grens toelichten of bespreekbaar maken hoeft niet te betekenen, dat je er naders over gaat denken. En mocht je partner goede argumenten hebben, dan kun je altíjd nog besluiten of je van mening verandert of niet.
Natuurlijk is het overigens niet altijd jouw schuld als je niet gehoord wordt: er zijn ook mensen die niet geleerd hebben om te luisteren. Dan is het echter helemaal belangrijk om geduldig te blijven en rustig te benoemen dat je je niet gehoord voelt. Om vervolgens je boodschap opnieuw te brengen.
Het verschil accepteren
Belangrijk bij grenzen aangeven is dat je de verschillen tussen jullie accepteert. Wat ook vaak gebeurt is dat mensen het zo lastig vinden om ”nee’ te zeggen, dat ze het hun partner gaan verwijten, dat h/zij hen in die positie brengt. Bijvoorbeeld: waarom vraagt hij nu of je mee wil, terwijl hij kan weten dat je dat níet wil?
Het feit dat jij daar niet aan wil voldoen, maakt nog niet dat je partner die wens niet mag hebben. Ook al maakt h/zij het daarmee lastig voor jou, omdat jij ”nee” moet zeggen.
Als jij wil dat hij jouw keuze respecteert, zul jij ook zijn mening of wens moeten respecteren. Dat respect klinkt direct door in je toon. Partners hebben daar oren voor. Gebrek aan respect of boosheid zal dan ook vaak een negatieve reactie van je partner oproepen.
Verschil expliciet benoemen
Mocht de ander, nadat je alle mogelijke moeite hebt gedaan om hem/haar te horen, nog niet akkoord gaan, dan zit er niets anders op dan te zeggen:”Blijkbaar verschillen we hierover van mening. Ik heb alle begrip voor je teleurstelling, boosheid etc, maar dit is het. Ik heb het onderzocht en ik kan niet van mening /grens veranderen”.
Dat levert natuurlijk teleurstelling op. En die teleurstelling kan alsnog in ruzie uitmonden. Tenzij jullie allebei geleerd hebben om teleurstellingen te dragen. De één door te zeggen: ”Oké, dat respecteer ik. Jammer.” En de ander door de teleurstelling te dragen…
Lees ook: Grenzen aangeven (1) ; Grenzen aangeven is kleur bekennen ;
Teleurstellingen in je relatie
_____________________________________________________
Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.