Partner 1 (meestal een man): ”Schat, ik ga sporten!’’
Partner 2 (meestal een vrouw): ”Nu?!!! Had je dat niet even kunnen overleggen?”
Partner 1, een paar dagen later: ”Schat, ik wou even gaan sporten. Mag dat?’’
Partner 2:“Zeg, ik ben je moeder niet’’!
Partner 1:”Pff, het is ook nooit goed…”
In relatietherapie horen we vaak dat de klacht van vrouwen:”Overleggen? Dat doet mijn man nooit. Hij stelt me voor een voldongen feit en wordt dan kwaad als ik er niet enthousiast over ben. Ik ben ook liever geen zeurpiet, maar ik heb er gewoon de pest aan als hij geen rekening met me houdt.”
Autonomie
Veel mannen houden niet van overleg. Dat is natuurlijk een stereotypering. Maar, zoals ik vaker zeg: stereotypen ontstaan niet voor niets! Ze ontstaan vanuit een bepaalde, regelmatig terugkerende ervaring. In dit geval dat veel mannen thuis – op hun werk is het vaak anders! – niet van overleg houden. Een stereotypering is echter niet de enige waarheid. Er zijn ook vrouwen die zich hier aan schuldig maken. Maar lees hieronder dus het woord man of vrouw, al naar gelang jouw situatie.
Mensen die moeite hebben met overleggen, hebben daar hun reden voor. Ze vinden het meestal een aantasting van hun autonomie. Ze willen zelf kunnen bepalen wat ze doen. (Het woord autonomie komt van het Grieks en betekent letterlijk: je eigen wetten maken).
Daarom ervaren ze overleg vaak als een vorm van verantwoording afleggen of toestemming vragen aan hun partner. En dat voelt afhankelijk: alsof je als een jongetje toestemming moet vragen aan je moeder.
Bovendien merken ze regelmatig dat overleggen alleen maar betekent dat ze hun eigen plannen niet kunnen doorvoeren. Dat de partner daar dan invloed op uit wil oefenen. Door niet te overleggen voorkomen ze die invloed.
Relatie
Natuurlijk gaat het er in een relatie niet om dat je voor allerlei zaken ”toestemming” moet vragen aan je partner. Ze is inderdaad je moeder niet.
Het doel van overleggen is: op elkaar afstemmen of de mening van een ander willen horen. Kijken of die iets ziet, wat jij over het hoofd gezien hebt. Onderzoeken of jouw plannen misschien roet in het eten van je partner gooien. En als dat zo is: samen onderzoeken welke oplossing voor beiden het handigst is.
Dus inderdaad: overleggen betekent de ander invloed geven op je voornemens. Dat is dan ook één van de belangrijkste kenmerken voor een goede relatie: de bereidheid om je door de ander te laten beïnvloeden. Zonder dat je het recht om daarna je eigen keuze te maken, daarmee uit handen geeft. Maar wel als twee gelijkwaardige partners, die zich met elkaar verbonden hebben. Die beseffen dat ze iets aan elkaar kunnen hebben. Die van elkaar kunnen leren. En die rekening met elkaar willen houden.
Synergie
Er is op zich niets mis met autonomie. Ook niet in een relatie. Sterker nog: voor een goede relatie heb je twee autonome partners nodig. Twee mensen, die stevig op hun eigen benen staan en weten wat ze willen. Én die zich met elkaar willen verbinden. Als die twee autonome partners naar elkaars ideeën willen luisteren en elkaar respecteren, dan kan er synergie ontstaan. Synergie betekent: het samenstromen en elkaar versterken van verschillende energieën. Dan kan 1 plus 1 opeens 3 worden: je komt samen opeens tot ideeën, die je voorheen nog niet had!
Als je steeds opnieuw de synergie zoekt, wordt het overleggen een leuke en inspirerende bezigheid.
Dat betekent ook dat het dus belangrijk is om verschillend te zijn en te blijven. Als je samen één pot nat wordt, dooft de gezamenlijke energie juist vaak uit. Dus overleg met als doel het maar overal met elkaar in eens te worden, werkt averechts.
Lees hierover mijn post over een sprookjeshuwelijk.
Koppigheid
Het tegenovergestelde van synergie is dat je elkaars mening níet respecteert. Dat je boos wordt om de ideeën van je partner, omdat die jou verstoren. Je staat niet meer open voor andere ideeën. Je hebt het al helemaal uitgedacht, het ei is uitgebroed. Je hele systeem is al voorbereid op de uitvoering van jouw plan op jouw manier. En dan komt je partner opeens met een alternatief. Je kunt het niet opbrengen om daar naar te luisteren!
Of je partner ziet net een nadelige consequentie die jij over het hoofd had gezien! Dat is moeilijk om toe te geven. Je zit eigenlijk al vast in je eigen denkpatroon.
Teveel autonomie kan leiden tot koppigheid. En koppigheid leidt in een relatie vaak tot ruzie.
Voorbeeldzinnen
Het valt ons vaak op, dat veel mannen in hun werk uitstekende strategen en geweldige onderhandelaars kunnen zijn. En dat ze die vaardigheden thuis niet inzetten. Thuis ontstaat er opeens een andere dynamiek en denken veel mannen dat ze bij overleg per definitie de mindere zullen zijn. Dat hun vrouw het met haar scherpe tong van hen zal winnen.
Ze beseffen vaak niet dat ze echt niet hun hoofd hoeven te buigen. Ze kennen soms gewoon de zinnen niet, die nodig zijn om op een gelijkwaardige manier het overleg te voeren.
De man uit het voorbeeld bovenaan deze post, had de volgende zinnen kunnen gebruiken:
’’Schat, ik heb zin om straks te gaan sporten. Komt dat uit wat jou betreft?’’
Of: ” Ik ben even aan het kijken wanneer ik het beste zou kunnen gaan sporten. Hoe ziet jouw planning voor de komende week eruit?”
Het gaat er dus om dat je benoemt wat je van plan bent of graag zou willen en dan vraagt wat je partner daarvan vindt.
Erkenning
Door te overleggen met je partner, laat je zien dat ze voor jou belangrijk is. Dat je bereid bent om rekening te houden met haar. Dat je je niet meer gedraagt als vrijgezel, maar dat je beseft dat je 24/7 deel uitmaakt van een relatie- of gezinssysteem.
Vrouwen worden vaak erg boos, als je hen niet betrekt in je beslissing. Soms lijkt het dan te gaan over de inhoud van je keuze. Maar heel vaak zal het daar eígenlijk niet over gaan. De meeste vrouwen vinden het prima als hun man gaat sporten of een keer met vrienden weg wil. Als ze maar bij de planning betrokken zijn.
En voor mannen geldt hetzelfde, zij het misschien dat ze bij minder of àndere zaken betrokken willen worden.
Kortom, als je overlegt, voelt je partner (zowel man als vrouw) zich gezien. En dat scheelt een slok op een borrel!
Wekelijks overleg
Veel stellen geven wij het advies om wekelijks met elkaar een overleg in te plannen om de agenda door te nemen. Liefst op een vast moment. Bijvoorbeeld op de zondagavond. Tijdens dat overleg bekijk je wat erop het programma staat, wat ieder wil, wat je van elkaar verwacht en waar je steun van de ander bij nodig hebt. Je kunt dan allerlei taken verdelen en wellicht ook even in het voren kijken: Wie koopt het cadeautje voor die en die? Wie belt de oppas? Wat doen we op die drukke dag met het eten?
Zo’n wekelijks overleg geeft jullie beiden het gevoel dat je er sámenwerkt. Dat je een team bent. In feite run je dan ook samen een bedrijf: jullie gezin/huishouden. En daar hoort goed overleg bij. Lees hier ook over in mijn blogpost: Run je relatie als een bedrijf.
______________________________________________________
Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar visie en werkwijze uit.
In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742.
Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer.
Bij vrouwenstellen kennen we dat probleem niet zo: die zijn gewend om over alles te overleggen. Bij mannenstellen doet het probleem van de afstemming m.b.t. vakanties zich juist sneller voor dan bij heterostellen, althans bij hun vakanties zonder eventuele kinderen. Mannenstellen zijn minder gewend om veel te overleggen, dus die afstemming is vaak ingewikkelder.
Volgens Jensen is de snuffelaar altijd een pessimist. Iedereen weet dat verliefdheid niet blijvend is. De snuffelaar is bang voor het moment, waarop de roze wolk verandert in een donderwolk. ”En dus gaat hij angstvallig op zoek naar de eerste tekenen van verandering.”
Steeds opnieuw begint hij – naast de huidige relatie – aan een nieuwe liefde. Hij lijkt niet zonder ”het verblindende, verslavende begin” (Jensen, idem) te kunnen. De bedrieger is bang voor de sleur, bang voor het gewone, dagdagelijkse leven. Hij is verslaafd aan de kick van het begin.