Vreemdgaan met je werk

”Ben je aan het vreemdgaan met je werk?” vraag ik aan Marcel. Hij kijkt verschrikt, maar Anneloes schiet in de lach. Ja, zo ervaart zij het in ieder geval wel! Alsof het werk voortdurend als een derde hun relatie bedreigt. Alsof het werk altijd voorgaat en zij er niet meer toe doet!

Thuis krijgt de restjes

Thuis krijgt de restjesMarcel en Anneloes komen in relatietherapie, omdat ze elkaar kwijt dreigen te raken. Anneloes voelt zich niet meer gezien door Marcel. Ze heeft voortdurend het gevoel dat ze er thuis alleen voorstaat. Marcel vindt het thuis ook niet meer leuk: er is altijd kritiek op hem. En bovendien voelt hij zich buitengesloten: de kinderen gaan met alles naar Anneloes. Niemand lijkt hem nog nodig te hebben. Behalve dan voor de centen.

Mijn vraag naar vreemdgaan met je werk is voor Marcel een eye-opener. Hij heeft het zich nooit zo gerealiseerd. Maar inderdaad: hij werkt keihard. Veel meer dan de uren die er in zijn contract staan.

En net als de meeste werknemers geeft hij zijn meest productieve uren aan zijn werkgever. Zoals ik vaak zeg:

 

Werkgevers krijgen meestal het beste van hun werknemers. En thuis (het gezin, de relatie) krijgt de restjes!

”Werk gaat voor het meisje”

Deze ouderwetse uitspraak gaat eigenlijk nog steeds op. En er is een variant bij nodig:”Werk gaat voor je partner!”

Waarschijnlijk geldt dat ook voor jou. Ga maar na: je meeste energie, je meeste geduld, je meeste tact, je leukste moppen, je beste communicatieve vaardigheden, gepassioneerdheid… dat alles gebruik je op je werk.

En als je thuis komt ben je moe. Dan wil je uitrusten en geen gedoe aan je hoofd. Je luistert nog maar met een half oor naar de verhalen van de kinderen. Aandacht voor je partner is er al lang niet meer bij. En grote kans zelfs dat je na het journaal nóg weer even achter die laptop kruipt om iets voor je werk te doen. Want het voelt toch fijner als dat even af is.

De oude reclame met de vraag:“Wie is toch die man, die op zondag altijd het vlees komt snijden?” is in teveel gevallen alleen achterhaald voor wat betreft dat vlees snijden…

Je partner en kinderen zijn er al aan gewend. Ze mopperen misschien nog wel, maar verwachten niet zo veel meer van je. Ze regelen het wel onder elkaar. Wat jou  het gevoel kan geven, dat je buitengesloten wordt.

Meestal is het zo gegroeid. Het is lang niet altijd een bewuste keuze. Maar wel vanuit een gevoel dat dit moet: om promotie te maken, je baan te behouden, klanten te houden of te krijgen of om geen scheve blikken van collega’s te krijgen. Die collega’s draaien er immers vaak voor op als jij minder hard werkt, of je te vaak ziek meldt.

Maar ook kan het zijn dat je je erg identificeert met je werk. Je voelt je dan in de eerste plaats werknemer  en pas in de tweede plaats partner of vader/moeder. Werk gaat voor je partner…

Relatie vaak de dupe van werk

Regelmatig zien wij als relatietherapeuten dan ook stellen waarbij één van beide partners – of soms zelfs beiden –  het eigen werk en/of carrière voorrang geeft boven de relatie en het gezin. Dat kan zich uiten in de bekende dingen als vroeg weggaan, laat thuiskomen; veel overwerken; ’s avonds en in het weekend nog moeten werken. Opgeslorpt door het werk is er geen tot weinig aandacht meer voor elkaar. Er is geen tot weinig aandacht meer voor elkaar.

verdroogdJe hoeft er eigenlijk maar éven bij stil te staan om je te realiseren dat zoiets wel invloed móet hebben op je relatie. Een relatie is immers net een plantje: om te groeien is er water en voeding nodig. Anders gaan de blaadjes hangen en gaat het plantje uiteindelijk dood. Dus als je ’s avonds geen energie meer over hebt en thuis voor jou alleen nog maar de plek is om uit te rusten van je werk, is er iets goed fout. Vreemdgaan met je werk is dodelijk voor elke relatie.

Kostwinnersyndroom

Veel mensen – en vooral mannen – vinden dit allemaal gewoon. Ze vinden de kritiek op hun ”altijd maar bezig zijn voor hun werk” onterecht. Ze werken zich immers uit de naad om te zorgen voor meer dan brood op de plank!

Deze mensen lijden aan wat ik noem: het kostwinnersyndroom.  Ze voelen een grote verantwoordelijkheid om de kost te verdienen, maar denken ook dat daarmee hun taak volbracht is.

Ze voelen zich ook verantwoordelijk om dat ‘kost verdienen ‘ heel goed te doen en véél te verdienen. Vaak hoor ik de uitspraak:”Als ik niet zo hard werkte, zouden we ons niet dit huis en onze vakanties etc kunnen veroorloven!” Waarop de partner steevast antwoordt:”Liever een kleiner huis en een fijnere relatie met jou, dan dit!”

Uiteraard zijn er gezinnen bij wie het harde werken van de man – én vrouw- pure noodzaak is. Dáár zullen de partners niet klagen over het harde werken van de man. Misschien wel in het daarnáást ook nog meewerken in huis en gezin.

Emancipatie nog eenzijdig

Sinds de emancipatie nemen ook vrouwen hun werk bloedserieus. In veel sectoren moeten ze nog steeds op allerlei fronten ”bewijzen” dat ze net zo goed zijn als hun mannelijke collega’s. En hoe bewijzen ze dat vaak? Door béter te zijn dan hun mannelijke collega’s. Ook deze vrouwen lijken soms wel vreemd te gaan met hun werk. Het verschil is wellicht dat zij heel goed weten dat er thuis ook nog een aantal taken wacht.

De emancipatie heeft vrouwen immers wel kansen op de arbeidsmarkt gebracht, maar daarmee ook een dubbele verantwoordelijkheid: zowel voor het binnenbrengen van geld, als voor het reilen en zeilen thuis.

Veredelde stagiaire

Nog lang niet alle mannen ervaren die dubbele verantwoordelijkheid. Hoewel meer mannen dan vroeger hun aandeel in het huishouden leveren, doen velen dat in hetero-relaties toch nog steeds als een veredelde stagiaire: ze stellen bij alles vragen en voeren vooral opdrachten uit. Ze staan niet náást hun partner als mede-kapitein op de brug. Ze hebben nog niet hun eigen emancipatie doorgemaakt: ze geven hun rol als kostwinner alle prioriteit in plaats van hun aandacht en energie over hun verschillende rollen (ze zijn immers ook nog partner, vader, zoon…) te verdelen.

In de trainingen voor mannen zeg ik regelmatig:

Thuis begint je andere baan. Daar moet je energie voor over houden.

Veeleisende werkgevers

Nu is dat in veel gevallen makkelijker gezegd dan gedaan. Want de meeste keihard werkende mannen en vrouwen hebben te maken met veeleisende werkgevers. En die zitten niet alleen in de profitsector! Ook in onderwijs en zorg hebben managers niet in de gaten dat ze hun grootste kapitaal – hun medewerkers – over de kling jagen met al hun werkdruk.

Laatst zag ik een TEDX-talk over de burnout samenleving, waarin Ernst-Jan Pfauth de enorme werkdruk op veel werknemers aan de kaak stelt. Hij roept daarin iedereen op om zelf de grenzen te gaan stellen. Bijvoorbeeld door ’s avonds thuis op de bank níet meer elke 2 minuten je werkmail te controleren…

Voordeel is dat je dan ook meteen de verdenking wegneemt dat je écht vreemdgaat. Hoewel dat is wat je in feite doet: vreemdgaan met je werk. Realiseer je alleen dat je door zo hard te werken dan wel de lasten maar niet de lusten van het vreemdgaan geniet. Dus waarom zou je dat nog langer doen? Zo’n leuke minnaar (es) is die werkgever immers niet?

Je relatie en gezin hebben je nodig

 

vreemdgaan met je werkDus hoe moeilijk ook, zorg ervoor dat je je jezelf niet hoeft te beschuldigen van vreemdgaan met je werk. Verdeel je energie en zorg dat je nog wat overhoudt voor ’s avonds als je thuiskomt. Voor je partner en eventuele kinderen. Kom eens achter je laptop vandaan. Want je relatie en je gezin hebben je nodig… zelfs en misschien wel juist als ze altijd kritiek op je hebben!

 

Lees ook: Run je relatie als een bedrijf; Uitgangspunten bij relatietherapie

 

Meningsverschil met je partner

In de vorige blogpost schreef ik over waarom het zo moeilijk is om op een constructieve manier een meningsverschil met je partner uit te praten. Ik noemde twee redenen:

  1. de (verkeerde) visie dat er maar één waarheid is;
  2. de angst dat je bij een verschil van mening per definitie ruzie krijgt;

In deze post wil ik nog een derde punt behandelen: een meningsverschil met je partner kan je gevoel van eenheid verstoren. Maar elk meningsverschil is ook een uitgelezen kans om je partner beter te leren begrijpen!

Omgaan met verschillen

Regelmatig komen we stellen tegen, die moeite hebben met het omgaan met verschil van mening. Als je verder kijkt, blijkt dat ze eigenlijk sowieso moeite hebben met het omgaan met de verschillen tussen hen. Ze verwachten eigenlijk van een partner, dat die het met hen eens is, en liefst ook nog dezelfde behoeften en verlangens heeft op dezelfde momenten. Of minstens hen erkent en niet boos wordt over dat verschil, en er toestemming voor geeft. Maar als de partner ook moeite heeft met het omgaan met verschillen, dan is dat allemaal nog niet zo eenvoudig…

Overleeft je relatie het WK voetbal?

Vanochtend las ik een tweet van Eus (@OzcanAkyol) en ik schoot in de lach. Er stond een overzicht van alle voetbalwedstrijden, die aankomende zaterdag uitgezonden worden en eronder schreef Eus:”Benieuwd hoeveel mannen zaterdag ruzie zullen krijgen met hun vrouw. #WK2018”

Dat bracht me meteen op het idee voor een nieuwe blogpost. Wetend dat al die voetbalwedstrijden er aan komen, lijkt het me namelijk handig als stellen, voor wie het WK een punt zou kunnen worden,  daar van tevoren samen afspraken over maken.

Contact

In de Gestalttheorie (en ik geef relatietherapie vanuit mijn achtergrond als Gestalttherapeut) is ”contact” een heel belangrijk begrip. Zonder contact kunnen mensen niet bestaan. Contact met onszelf, met anderen, met de wereld om ons heen. Zonder dat contact worden we eenzaam en kwijnen we weg.

Teleurstellingen in je relatie

De tweede fase van een relatie kenmerkt zich door twee factoren: leren omgaan met teleurstellingen in je relatie en leren omgaan met de verschillen van mening en/of beleving. Over het omgaan met verschil van mening heb ik al veel geschreven. (Zie de verwijzingen onder aan deze pagina) Deze post gaat dan ook over het omgaan met teleurstellingen, die na de eerste fase van verliefdheid kunnen optreden. 

Kies voor dialoog in plaats van discussie

Wat zou het mooi zijn als in alle vormen van onderwijs en overleg (dus ook in de politiek!): de dialoog gehanteerd werd in plaats van discussie. Want bij dialoog is het doel steeds wederzijds begrip terwijl het er bij een discussie om gaat de ander te overtuigen. Bij een dialoog kom je vanuit dat wederzijds begrip – indien nodig – tot oplossingen waar iedereen achter kan staan. Bij een discussie heb je winnaars en verliezers.

En verliezen vindt niemand leuk. Verliezers zitten na afloop met de frustratie en teleurstelling. Of met het vaste voornemen om zich een volgende keer niet uit het veld te laten slaan. Waardoor een machtsstrijd snel geboren is.

Hieronder lees je wat meer over de kenmerken van een dialoog. De voorbeelden zijn – door de aard van mijn beroep – veelal genomen uit de privésfeer. De link met werk is in veel gevallen echter eenvoudig te leggen. Veel bedrijven hebben immers dezelfde dynamiek als gezinnen.
De dialoog zou echter ook heel goed gebruikt kunnen worden in allerlei sociale media en online platforms.

Kenmerken dialoog

Differentiatie: verschil van mening mag

Voorwaarde voor een dialoog is dat beide partijen elkaar een eigen mening en beleving gunnen. Dat er ruimte is voor differentiatie: voor het naast elkaar laten bestaan van verschillen. Je mag het dus met elkaar oneens zijn, ook al is dat lastig of ongemakkelijk.

In een dialoog is het taboe om druk uit te oefenen op elkaar. Je toont respect voor ieders mening en je gaat ervan uit dat beide meningen legitiem zijn. Dat benoem je ook.  En vervolgens onderzoek je samen of die verschillen naast elkaar kunnen bestaan of dat er een oplossing nodig is.

Vaak is een verschil van mening namelijk geen enkel probleem en kunnen de meningen rustig naast elkaar bestaan. Bijvoorbeeld als het over een politieke kwestie gaat. Je kunt dan samen constateren: ”Oké, hierover verschillen we dus van mening”.

Er zijn echter situaties waarin het handig of noodzakelijk is om het elkaar eens te worden. Ook dan is het belangrijk om eerst de verschillen te benoemen. Bijvoorbeeld: ”Oké, we verschillen dus van mening over hoeveel zakgeld de kinderen krijgen. Daar moeten we toch samen op één lijn zien te komen, dus hoe lossen we dit op?”

Voor de oplossing is het belangrijk dat je elkaar eerst goed begrijpt. Wat bedoelt je (gespreks)partner precies? Vanuit welke argumenten, gevoelens en ervaringen is h/zij tot deze mening gekomen? Zijn daar misschien aspecten bij, waar jij zelf nog niet aan gedacht hebt?

Werkelijke interesse in elkaar

Als je kiest voor de dialoog in plaats van discussie ben je ook echt geïnteresseerd in elkaar. Het gaat je er niet om de ander jouw mening op te dringen. Je wil écht graag weten wat je gesprekspartner denkt, en voelt bij een bepaald onderwerp. Je vraagt daarom ook dóór, om de ander beter te kunnen begrijpen.

Openheid om je te laten beïnvloeden

Daarnaast toon je ook bereidheid om je door je gesprekspartner te laten beïnvloeden: wellicht heeft hij of zij aan dingen gedacht waar jij niet bij stil hebt gestaan. Er is niets mis mee om die vervolgens ook in je eigen afweging mee te nemen. Twee weten meer dan één! Zolang jij maar bij jezelf checkt of de nieuwe of aangepaste opvatting inderdaad voor jou klopt. Uiteindelijk bepaal je immers altijd zelf of je je mening verandert of niet.

Werkwijze bij dialoog

Hoe breng je deze mooie uitgangspunten nu in de praktijk?

1. Afstemmen

Om te beginnen is het altijd verstandig om met elkaar af te stemmen wanneer je een gesprek met elkaar gaat voeren. We zien in relaties vaak dat iemand zomaar een gesprek begint en verwacht dat de ander maar meteen tijd en aandacht heeft. Zelfs als het over ”gewone” thema’s gaat.

Ik ken dat ook van mezelf: ik kom de kamer binnen en begin meteen te praten:”Schat, heb je gezien dat…”. Ik verwacht dat mijn man meteen beschikbaar is voor mij. Hij maakt me er gelukkig altijd meteen attent op, als het hem niet uitkomt:”Even wachten, ik ben even bezig”.

Het is dus belangrijk om af te stemmen. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen:”Piet, ik wil het graag ergens met je hebben over hebben. Kan dat nú of wanneer zou dat kunnen?”

Sommige stellen hebben een vaste moment waarop ze dingen bespreken, waar in de hectiek van alle dag geen tijd voor is. Wij adviseren dat ook altijd. Het helpt als je weet dat er dan aandacht en tijd is. De zondagavond is bijvoorbeeld in veel gezinnen een prima moment om even de agenda van de komende week samen door te lopen. Daarna zou je dan ook andere dingen kunnen bespreken.

2. Gevoelens en bedoeling benoemen

Als je vervolgens je onderwerp aankaart, is het belangrijk om daar meteen bij te vertellen wat het onderwerp met je doet en wat je van je partner verwacht. Bijvoorbeeld:”Ik zit ergens mee en wil graag even mijn verhaal kwijt. Ik hoef geen oplossing, alleen een luisterend oor”.

Of:”Je hebt iets gedaan of gezegd, waar ik me aan geërgerd heb. Ik wil graag weten waarom je dat gezegd of gedaan hebt.”

Of:”Ik loop al een tijdje ergens over te na te denken en wil graag jouw mening horen”.

Door een gesprek zó te starten, kan je partner zich daar op instellen. Dat betekent dat je dus het beste – vóór je een gesprek aangaat – eerst even stil kunt staan bij jezelf om je af te vragen wat je precies met het gesprek wil.

3. Onderzoekende vragen stellen

Als je de ander vraagt naar zijn/ haar mening over een onderwerp, dan is het noodzakelijk om daar eerst ruimte voor te maken en onderzoekende vragen te stellen. Dus niet meteen iets roepen als:”Daar ben ik het niet mee eens!” Maar vragen: “Wil je me uitleggen hoe je tot dat idee gekomen bent?” Of: “Welke gevoelens spelen hierbij voor jou een rol?”

Zelfs als je het wél met je partner eens bent, kan het heel verhelderend zijn om eerst deze vragen te stellen. Misschien komt h/zij vanuit een heel andere redenering dan jij tot dezelfde mening. Of blijkt de mening toch niet zo hetzelfde te zijn als jij dacht.

Als je daarna je eigen mening geeft, zou het mooi zijn als je partner jou dan ook onderzoekende vragen stelt. Je kunt ook afspreken dat je allebei eerst je mening geeft en daarná overgaat tot het onderzoeken van ieders mening.

In dat onderzoek kun je elkaar bevragen op achter-en onderliggende gevoelens en argumenten. Oók als je misschien denkt dat allemaal al te weten. Want het is maar de vraag of jouw invulling klopt. We zien in relatietherapie heel vaak, dat stellen wel dénken elkaar door en door te kennen, maar dat dat bar tegenvalt.

4. Verschil van mening respecteren

Als blijkt dat jullie van mening verschillen, is het heel belangrijk om elkaars mening te respecteren én te legitimeren. Dat kan heel moeilijk zijn. bijvoorbeeld als je écht vindt dat de ander een ongelooflijk domme mening heeft. Of totaal niet begrijpt hoe iemand maar op zó’n idee kan komen.

En toch is dat de realiteit: je gesprekspartner heeft zojuist die mening geuit en het is heel belangrijk om die te respecteren. Je mag gerust zeggen dat je verbaasd of geschokt bent, maar erken de legitimiteit van de mening van de ander! (Tenzíj de ander een mening heeft die echt tegen de wet indruist.)

Dus zeg bijvoorbeeld:”Oké, we verschillen hierover van mening. Ik begrijp niets van jouw mening, maar je hebt er recht op en hij is per definitie legitiem. Ik zou je wél graag willen begrijpen, dus kun je me uitleggen vanuit welke ideeën of ervaringen je tot deze mening komt?”

5. Begrip opbrengen voor elkaar

Vervolgens zal het vaak nodig zijn om te proberen je partner te begrijpen. Waarbij het belangrijk is om je te realiseren dat elkaar begrijpen niet hoeft te betekenen dat je het met elkaar eens bent.

De ander begrijpen hoeft niet te betekenen dat je het met hem eens bent.

Ik kan bijvoorbeeld begrijpen dat je geen zin hebt om mee te gaan naar mijn ouders. Maar daarom hoef ik het daar nog niet mee eens te zijn! Als ik je echter zeg dat ik je begrijp, erken ik daarmee wel jouw gevoel. En dat geeft vaak al lucht. Vervolgens zijn we er dan echter nog niet. We moeten dan nog samen bespreken hoe we nu met die twee verschillende wensen of ideeën omgaan. We zoeken dus naar een oplossing in plaats van naar het winnende idee. Dialoog in plaats van discussie.

Je eigen referentiekader loslaten

Soms moet je je eigen referentiekader loslaten om elkaar te kúnnen begrijpen. En dat is nog niet zo eenvoudig. Zo hadden we bijvoorbeeld laatst iemand die vond dat iemand anders helpen vóór je eigen belang ging. Hij was te laat thuis gekomen om samen nog naar een concert te gaan, omdat iemand zijn hulp vroeg. Zijn partner was woedend en voelde zich verwaarloosd. Beiden moesten zich in elkaar verplaatsen om te begrijpen waarom de één die keuze had gemaakt en de ander zo boos was.

Je kwetsbaar opstellen

Vaak ook moet je je kwetsbaar opstellen. Aan je partner vertellen wat je gevoelens zijn. Toegeven dat je iets niet goed hebt gedaan. Uitleggen vanuit welke angst of boosheid je iets gedaan hebt. Kortom: je laten zien! jezelf blootgeven! Ook dat is niet voor iedereen altijd even eenvoudig. Lees ook: Dialoog na het verraad (5)

Sommige mannen voelen zichzelf klein worden als ze zich kwetsbaar op moeten stellen. Als ze daarvoor zichzelf opgeblazen hebben, kan dat kloppen. In je kwetsbaarheid laat je jezelf namelijk zien zoals je bent, zonder muur, zonder opgepoetste tierlantijnen. Als je dat doet, zul je merken dat jullie gesprek een heel ander toon krijgt. En dat je partner je dan opeens veel beter kan begrijpen.

Het tempo vertragen

Een ander noodzakelijk punt is dat jullie het tempo vertragen. Ieder heeft tijd nodig om het gehoorde te laten bezinken. En om vervolgens na te denken en te voelen wat hij/zij zelf wil antwoorden. Als een gesprek te snel gaat, moet je al nadenken over je antwoord, terwijl je nog aan het luisteren bent! Dan kun je niet goed luisteren.
Dus neem de tijd. Het is niet erg als er stiltes vallen. Jaag elkaar niet op. Zorg dat je achterover gaat zitten. Ontspan!

Ter illustratie hier een filmpje over hoe het níet moet: https://youtu.be/Ls6SnP33eL4

Geen alcohol of drugs

Tenslotte een misschien wat truttig advies, maar toch: Gebruik geen alcohol of drugs tijdens dit soort gesprekken! Alcohol ontspant weliswaar, maar ontremt ook. En dat maakt het moeilijker om het geduld op te brengen om naar elkaar te luisteren en elkaar te respecteren. Als je al wil drinken: doe dat dan na afloop als jullie er samen goed uit gekomen zijn!

5. Samen een oplossing vinden

Als beide partijen elkaar begrijpen, kunnen ze tenslotte  samen op zoek gaan naar een manier te vinden om met die verschillen om te gaan.

Van mening blijven verschillen mag

Soms kunnen verschillen rustig naast elkaar blijven bestaan. Je hoeft alleen maar tegen elkaar te zeggen: oké, dan verschillen we hierover dus van mening. Bijvoorbeeld: als je allebei op een andere politieke partij wil stemmen, dan is dat in principe geen probleem. Het kan zijn dat je dat niet leuk vindt of dat je het niet eens bent met de keuze van je partner. Maar jullie zijn nu eenmaal verschillende mensen met eider eigen stemrecht.

Een verschil van mening hoeft geen meningsverschil te worden!

Allebei de ene mening beter vinden

Het wordt lastiger als jullie bijvoorbeeld van mening verschillen over hoe laat de kinderen naar bed moeten of wanneer je samen op vakantie gaat. Dáár moet één uitkomst uitkomen.  Om een goede afweging te kunnen maken is het daarom ook belangrijk dat jullie goed elkaars overwegingen kennen. Zodat je alle facetten mee kunt nemen in die uitkomst.

In dat hele proces kan het zijn dat de mening van de één in dit geval toch beter blijkt dan die van de ander. Als jullie dat allebei vinden, ga je dus voor de mening van die ene. Het is belangrijk dit niet als een persoonlijke overwinning te zien. Het gaat namelijk niet om de overwinning maar om de inhoud van die mening.

Tot een win-win komen

Het mooiste is als je in gesprek met elkaar samen tot een nog betere oplossing komt, dan ieder voor zich bedacht had. Soms is dat de optelsom van beide meningen. Bijvoorbeeld: de één wil uit eten en de ander naar de film. Jullie besluiten om beide te doen.

Soms echter kom je al pratend echter tot iets heel nieuws. Misschien ontdekken jullie bijvoorbeeld dat je veel meer tijd samen door wil brengen en besluit je er een weekendje-weg van te maken. Of realiseren jullie je dat je eigenlijk geen geld hebt om uit te gaan en komen jullie tot het idee om een avondje uit in eigen huis te organiseren! (Aanrader: alle eventuele kinderen laten logeren bij vriendjes, samen lekker koken, je aankleden alsof je uit gaat, eten met kaarsjes en lievelingsmuziekje aan).

Compromis

Als je niet tot een win-win komt en ook niet tot overeenstemming over één van beide meningen, blijft er niets anders over dan een compromis. In een goed compromis kunnen beide partners zich vinden. Sterker nog: beide partners zorgen daarin niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de ander! Omdat je het die ander gunt. En omdat het beter is voor jullie relatie. Als de ander zich namelijk toch bekocht voelt, heb jij er ook last van.

Bij een goed compromis zorgen beide partijen ervoor dat niet alleen zijzelf maar ook de ander voldoende aan zijn/haar trekken komt.

In elke relatie moeten voortdurend compromissen gesloten worden. Dat kan niet anders, want jullie zijn verschillende mensen. Goed compromissen kunnen sluiten is dan ook één van de belangrijkste vaardigheden van partners!

Conclusie

Dus verschil van mening is prima. Zolang je ervoor zorgt daar niet met elkaar over in discussie te gaan. Zoek de dialoog in plaats van discussie.

En discussie met je partner – of dat nu je levenspartner of samenwerkingspartner is – is wat mij betreft helemaal taboe.

______________________________________________________

Marike de Valk is gepensioneerd Gestalttherapeut. Ze gaf individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. In haar blog op deze site valt veel te lezen over relatieproblemen.  

Scheiden kan altijd nog

Deze post is eerder geplaatst en nu ge-updated.

De gedachte  ”Scheiden kan altijd nog” lijkt aan terrein te winnen.

Ik  heb 25 jaar een eigen praktijk voor individuele therapie, waarin ik veel hoor over relatieproblemen. Sinds 12 jaar geef ik ook relatietherapie. En in die 12 jaar zie ik een verandering: mensen komen in een vroeger stadium in relatietherapie. En dus is er meer te redden. Wat tot uitdrukking komt in de cijfers: het aantal echtscheidingen is in 2016 gedaald t.o.v. 2015. En in 2015 was het weer lager dan in 2014. Nu was 2014 wel de top van een jarenlange steiging.  In 2014 lag het echtscheidingspercentage van officieel getrouwde mensen nog op 40,1 %.

Het gevoel is weg

Mijn blogposts over “Mijn gevoel is weg” en “Kan mijn gevoel nog terugkomen” worden elke dag meer dan 120 keer gelezen. Afwezigheid van gevoel lijkt één van de belangrijkste redenen waarom mensen willen scheiden. Helaas, omdat de conclusie dat er geen relatie meer inzit als ‘het gevoel van liefde weg is’ vaak voorbarig is.

Elke langerdurende relatie kent perioden waarin de gevoelens voor elkaar afnemen. Of soms zelfs in het tegendeel veranderen: waarin je echt even genoeg hebt van je partner. Je aan hem of haar begint te ergeren. Dat hoort erbij én het zijn signalen, die je wel serieus moet nemen. Kennelijk is de relatie toe aan extra inzet en investering. En wacht daar niet mee!

Want de kans van slagen op een doorstart neemt af, als je lang in je eentje worstelt met afwezigheid van gevoel. Als je je partner daar niet bij betrekt, als jullie samen er niet aan gaan werken. Blijf er niet alleen mee zitten en – nog belangrijker – neem niet in je eentje het besluit dat het er niet meer inzit!!

Differentiatie: omgaan met verschillen

Een andere reden waarom mensen scheiden, heeft vaak te maken met een gebrek aan differentiatie.

Na de periode van verliefdheid, waarin het samen zo volmaakt lijkt, komt per definitie de periode van differentiatie: het ontdekken en willen uitdragen van de verschillen.

In deze periode lijken de verschillen groter dan de overeenkomsten. Het is de periode waarin je de schaduwkanten van je partner leert kennen. En die kunnen flink tegenvallen, soms zo erg dat je de man of vrouw niet meer herkent, waarop je ooit verliefd werd.
Er zijn twee bewegingen tegelijk aan de hand: de verliefdheid is voorbij, dus de roze bril is weg. Je ziet je partner scherper dan voorheen en bent ook minder bereid om iets goed te praten.
De andere beweging is dat je inmiddels meestal samenwoont. Je ziet veel van elkaar, ook de minder leuke dingen. En omdat je nu bij elkaar ‘thuis’ bent, houd je je vaak ook minder in. Thuis wil je immers jezelf kunnen zijn’. Ook samenwonen moet je leren…

Uitgeput

Drukke baan, kinderen, en een uitgebreid sociaal leven zijn ook factoren die een aanslag doen op je veerkracht en daarmee op je tolerantievermogen. We zien veel stellen die eigenlijk uitgeput zijn en geen draagkracht meer hebben. Ook daardoor hebben partners in deze periode weinig credits voor elkaar. De schaduwkanten roepen snel teleurstelling of ergernis op. Lichamelijke intimiteit verdwijnt.

Volgens onderzoek krijgt tweederde van de stellen met kleine kinderen dan ook ernstige relatieproblemen. Die helaas vaak leiden tot scheiding. Het zou goed zijn als bij alle prenatale zorg ook het thema ”relaties” een belangrijke plek krijgt. Helaas gebeurt dat nog weinig. Mijn training ”Is je relatie babyproof?” besteedt aandacht aan belangrijke vaardigheden om deze periode goed door te komen.

Is dit het nou?

Sommige stellen belanden daardoor in veelvuldige ruzies. Anderen trekken zich van elkaar terug. Sommigen zien wel dat dit een fase is en nemen zich voor het gewoon even vol te houden. De bezieling in de relatie verdwijnt. Het stroomt niet meer. Er lijken alleen nog maar blokkades te zijn. De liefde lijkt weg. En de twijfel duikt op: is dit het nou? Moet ik het hiermee doen? Zit er verder niets meer in? En wil ik zo samen oud worden?

Samen oud worden

Alle langdurige relaties hebben problemen. In alle langdurige relaties voelt minstens één van beide partners zich wel eens hevig aangetrokken tot een ander. We zijn tenslotte allemaal mensen. Als je je gevoel niet drastisch afsluit, dan is de kans groot dat je ontdekt, dat er echt niet slechts één potentiële ware partner is.

Mensen die gaan scheiden, lopen vaak na een aantal jaren opnieuw tegen problemen aan. Vaak dezelfde problemen als met hun vorige partner, soms exact het tegenovergestelde, omdat ze de valkuilen van de eerste keer met kracht hebben proberen te vermijden. Dus als je niet elke 7 of 10 jaar een andere partner wil en het liefst met één partner samen oud wilt worden, dan is het belangrijk om niet te snel op te geven.

Oefening baart kunst

Het is namelijk niet zo eenvoudig om een relatie goed te houden. Er komt veel bij kijken, waar we van tevoren nooit over nagedacht hebben. Het is minstens zo moeilijk als kinderen opvoeden. En helaas krijgen we beide vakken – relaties onderhouden en kinderen opvoeden – niet op school! We krijgen zwemles en rijles en les in van alles en nog wat, maar niet in de meest essentiële levensvaardigheden.
Bij al die lessen moeten we oefenen en het niet snel opgeven, als het niet lukt.

Laatst hoorde ik Epke Zonderland in een interview vertellen wat zijn moeder had gezegd, toen hij als kind van een jaar of 10 wou stoppen met turnen. Waarschijnlijk, zei hij in dat interview, omdat hij een moeilijke oefening op de brug niet onder de knie kreeg en daar ook wat bang voor was. Hoewel hij zich dat op dat moment niet realiseerde. ’’Oké’’, zei zijn moeder, ‘’Probeer het nog 4 weken. Als je dan nog wil stoppen, vind ik het prima.’’ Na 4 weken had hij de oefening onder de knie en wou hij helemaal niet meer stoppen.

Scheiden doet lijden

De toekomst kan lonken, maar de effecten van een scheiding zijn heftig. Voor jezelf, voor je partner, voor je kinderen, voor je omgeving. Soms kan het niet anders, soms is scheiden de betere keus.

Wat  ons betreft is een scheiding pas aan de orde als beide partners volledig op toneel gekomen zijn. Als ze niets teruggehouden hebben, zichzelf onder ogen zijn gekomen en zichzelf volledig ingezet hebben. Als ze deskundige hulp hebben gezocht. Pas dan weet je of het er echt niet in zit. Behalve als er sprake is van huiselijk geweld. Dan is een scheiding noodzakelijk voor het welzijn van jou en je kinderen.

Maar anders: besluit niet te snel. Scheiden kan immers altijd nog….

______________________________________________________

Marike de Valk is gepensioneerd Gestalttherapeut. Ze gaf individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. In haar blog op deze site valt veel te lezen over relatieproblemen.  

Je hart weer openen (9)

Je hart weer openen voor je partner, dat is de laatste fase van het proces van Verraad en Vergeving. Je hart openen betekent dat je je partner weer binnen laat én dat je jezelf weer toestaat om zachte gevoelens voor hem/haar te hebben. Het betekent dat je je weer kwetsbaar op durft te stellen en jezelf weer geeft. En dat je ook weer de mooie en vertederende kanten van hem of haar wil zien.

Als je je hart opent kun je je partner accepteren mét al zijn of haar hebbelijk- en onhebbelijkheden. Je kunt zeggen én voelen: “Je hebt me vreselijk gekwetst, maar ik hou toch van je.”

Verzoening

Misschien is dit wat sommige mensen ”verzoening” noemen. Ik zelf kan niet zoveel met dat woord ”verzoening”. Het klinkt mij te oppervlakkig in de oren. Je verzoenen met je partner klinkt voor mij als een rationele keuze of een cosmetische ingreep. Misschien doordat het woord ”zoenen” er in zit. Zoiets van: ”Kusje erop, over!” Ik voel in dat woord niet de lading van het hele moeilijke en ingrijpende proces van vergeving. En het roept bij mij zeker niet dit laatste aspect op van ´het openen van je hart´.

Van kiertje tot wagenwijd

Net als bij een deur, zijn er gradaties in hoe je je hart open kunt zetten: van een kiertje tot wagenwijd.  Meestal zijn we ons dat niet bewust. Maar ga maar eens na hoe open jij je hart hebt t.o.v. verschillende mensen in je omgeving. En registreer de verschillen.

Naar je partner toe kun je uiteindelijk niet volstaan met een kiertje. Ik kan me voorstellen dat je in het begin voorzichtig bent.  Maar als het bij een kiertje blijft, wordt het wel een schrale relatie. Liefde vraagt om meer dan een kiertje.

Misschien ben je daar nog wat huiverig voor. Misschien weet je niet zo goed hoe… Net als het openen van een deur gaat het openen van je hart niet vanzelf. Je moet er bereid toe zijn en er moeite voor doen. De verzachting, die we beschreven bij het loslaten van je boosheid, is een eerste stap.

Wat kan helpen is een visualisatie waarbij je bewust je hart opent voor je partner. En niet alleen opent, maar hem/haar ook binnenlaat en ´welkom thuis´ heet.

Want dat is je hart weer openen voor je partner: hem/haar weer binnenlaten en ”welkom thuis” heten. Niet alleen ”welkom”, want je kunt elke vriend welkom heten. Je partner is echter niet ”elke vriend”. Je partner is degene, met wie je je leven weer samen wil delen. Degene, bij wie jij ´thuis´ bent en die bij jou ´thuis´ is. Als je je hart opent, geef je je partner weer die plek.

Als je je hart niet meer wil openen

Een relatie voortzetten zonder je hart weer te openen, is jezelf en de ander iets wijs maken. Dan leef je nog samen als huisgenoten en als ouders van je kinderen, maar niet meer als liefdespartners.

Het besluit om je hart niet meer te openen, wordt soms heel snel genomen. Zeker mensen, die eigenlijk twijfelen, kunnen de neiging hebben om zich af te sluiten. Soms omdat ze dat inmiddels aan de derde persoon in de relatie beloofd hebben. Soms omdat ze er niet meer op vertrouwen, dat ze in het hele proces zélf de keuzen kunnen blijven maken. Ze zijn bang om overgehaald te worden. Daarom verharden ze zich en houden zich vastberaden vast aan de eenmaal gemaakte keuze.

Die keuze is echter vaak in hun eentje gemaakt. Er is niet een heel gezamenlijk proces, zoals in deze serie beschreven, doorgewerkt. En dat is jammer. Mensen kunnen veranderen en dus kan ook hun relatie ten goede veranderen. De optie van een doorstart op grond van geleerde lessen behoort vaker wel dan niet tot de mogelijkheden.

Uit elkaar gaan

Maar ook als je dit hele proces, zoals het beschreven is in deze serie van Verraad en Vergeving, wél hebt doorgewerkt, kan het zijn dat je je hart niet meer kunt of wil openen. Ongetwijfeld heb je dat in de loop van het proces dan al gemerkt.  En jouw partner zal het aan jóu gemerkt hebben.

Als dat het geval is, kun je beter serieus overwegen om te gaan scheiden. En al helemaal als je partner zich wel opent voor jou. Want niets is zo pijnlijk als samenleven met een partner die zijn of haar hart voor jou gesloten heeft. Geen eenzaamheid groter dan samenleven met iemand, die jou niet meer binnenlaat en zichzelf niet meer geeft.

Als je er echt alles aan hebt gedaan, als jullie beiden volledig op toneel gekomen zijn, en als je desondanks je hart niet kunt openen, dan houdt het op.

Ook dán is het overigens belangrijk om je boosheid los te laten. En liefst je hart weer zover te openen, dat er geen verbittering meer is. Dan is het belangrijk om te kunnen zeggen:”Welkom”. Ook al kun je niet meer zeggen:”Welkom thuis”.

Als je wel wil, maar het lukt niet

Als je graag je hart weer zou willen openen, maar het lukt niet, dan is therapie aangewezen. Dan is het belangrijk om samen met een deskundige te kijken waar de blokkades zitten. En of die blokkades enige grond in de realiteit hebben. M.a.w. of het inderdaad verstandiger is om de relatie niet voort te zetten.

Want soms is het beter voor jezelf om een relatie niet voor te zetten. Maar vaker is er een angel blijven zitten of zijn er andere redenen waarom je jezelf niet meer kunt openen.

Vergeving en liefde

Vergeven is een moeilijk proces. Het vraagt een investering die veel mensen niet zo goed kennen. In onze snelle wereld, waarin the sky the limit is (of leek), zijn we er niet aan gewend dat moeilijke tijden bij het leven horen. We weten niet zo goed hoe daar mee om te gaan. Investeren, moeite doen, uithouden… kwaliteiten die velen niet meer van huis uit leren en al helemaal niet t.a.v. relaties.

Relaties moeten in de ogen van veel mensen iets opleveren. En als ze dat niet meer doen, dan ga je verder… Op zoek naar de volgende relatie. In dat opzicht hebben veel relaties weinig met liefde en meer met ”iemand nodig hebben” te maken.

Veel mensen kennen de onvoorwaardelijke liefde alleen voor hun kinderen. Wat het kind ook doet, het is en blijft je kind. Je kunt bijna niet anders dan van hem of haar houden. Eenzelfde liefde kun je ook voelen voor je partner.

Liefde is uiteindelijk niet ”houden van, omdat …”

maar: ”houden van, ondanks …”.

Als je dat kunt ervaren, weet je dat je je partner vergeven hebt.

Lees ook:Verraad en vergeving;  Omgaan met emoties na verraad;                       Bewust verraad ; Rouwen na verraad; Zelfonderzoek na verraad; Dialoog na het verraad; Je partner vergeven na verraad; Boosheid loslaten

 ______________________________________________________

Marike de Valk is gepensioneerd Gestalttherapeut. Ze gaf individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. In haar blog op deze site valt veel te lezen over relatieproblemen.  

PS De persoonlijke voornaamwoorden ‘hij’ en ‘zij’  en ‘hen’ in mijn blogs zijn inwisselbaar, tenzij expliciet anders vermeld. Ik bedoel er niet mee dat de beschrijvingen specifiek voor een bepaald gender gelden.

Boosheid loslaten (8)

Als je besloten hebt om je partner te vergeven, moet je  ‘je boosheid loslaten en je hart weer openen’.  In deze blogpost beschrijf ik het eerste stuk daarvan: je boosheid loslaten. Deze post staat in het kader van een serie over verraad en vergeving.

De functie van boosheid

Boosheid is één van de fysieke reacties van het lichaam op gevaar: de adrenaline stijgt, soms in een ‘split second’, en maakt daarmee het lichaam klaar om te vechten of te vluchten  of  juist doodstil te blijven zitten (verstijven als een konijntje in de koplampen). Alle energie gaat naar die organen en spieren die je hierbij het hardst nodig hebt. Je kunt hier meer over lezen op mijn pagina: “Het verwerken van een schokkende gebeurtenis.”

Boosheid heeft in eerste instantie dus een functie: het beschermt je tegen een mogelijke bedreiging. Zonder de tijd te nemen om na te denken maakt je lijf zich klaar, want soms telt elke seconde.

Deze post gaat echter over situaties, waarin je boosheid t.o.v. je partner géén functie meer heeft. Als het goed is heb je de vorige blogs gelezen en de daar beschreven stappen van stilstaan en uitzoeken al doorlopen. Je bent ook al bezig geweest met inzien hoe je partner en je relatie werkelijk is. En je hebt daadwerkelijk consequenties getrokken uit dit alles.

Blijvende boosheid

Boosheid die geen functie meer heeft is als vergif in je lijf. Je slaapt er slecht van, je kunt niet meer blij zijn en genieten, je spieren zijn voortdurend gespannen. Je vergiftigt niet alleen jezelf maar ook de sfeer om je heen. Andere mensen vinden je niet meer zo leuk en gezellig. En dan blijkt vaak dat het nog niet zo eenvoudig is om die boosheid los te laten. De boosheid is een verharding geworden. Een muur waarachter je je verschanst.  Je hebt je hart op slot gezet.

Misschien omdat je je nooit meer wil laten kwetsen. Maar is dat realistisch? Ga je ook nooit meer de straat op omdat je wel eens overreden zou kunnen worden door een auto?

Ook kan het zijn dat je je boosheid niet goed geuit hebt en dat die naar binnen geslagen is. Daar kun je behoorlijk depressief van worden. Het kost namelijk ongemerkt nogal wat energie om boosheid te onderdrukken.

Bij het onderstaande heb ik het expliciet over een situatie waarin er geen sprake meer is van verraad in welke vorm dan ook. Waarin de boosheid dus geen functie meer heeft. Want als het verraad voortduurt is boosheid niet iets waar je vanaf moet komen, maar een adequate reactie!

Dus als je boosheid nog blijft, terwijl die geen functie meer heeft, dan is het belangrijk die boosheid te onderzoeken.

De boosheid onderzoeken

Zoals je kunt zien in de afbeelding hiernaast van het Gottmaninstituut is boosheid vaak maar het topje van de ijsberg. Boosheid kan een uiting zijn van een heleboel emoties, die zich minder makkelijk laten uiten dan boosheid.  Ik noem er een aantal: angst, verlegenheid, beschaamdheid, overrompeld zijn, verdriet, aangevallen voelen, alleen voelen, teleurstelling, je beledigd voelen, uitputting, stress, schuld, je betrapt voelen, verveling, wantrouwen etc. En hiermee is de lijst nog lang niet volledig.

Kwetsbaarheid

Vaak zijn deze gevoelens moeilijker te uiten dan boosheid. Boosheid geeft je immers nog het gevoel van kracht en actie. Als je de genoemde onderliggende gevoelens zou uiten, zou je je heel kwetsbaar voelen. En dat is wat mensen vaak willen voorkomen.

Soms ook zijn mensen bang dat ze klein worden of de mindere zullen zijn als ze zich kwetsbaar opstellen. Dat de ander dan ”wint”. Of ze denken dat ze te weinig voor zichzelf opkomen.

Dat zijn allemaal gedachtenconstructies. Een relatie gaat niet over winnen of verliezen, over meer of minder. Een relatie gaat over contact. En het is moeilijk om contact maken als jouw deur dicht blijft of je vuist gebald…

Voor vergeving en voor het loslaten van je boosheid is het dus nodig, dat je je eigen kwetsbaarheid erkent en laat zien. Dat je uitzoekt welke gevoelens er nog onder je boosheid zitten. En dat je die uit en bespreekbaar maakt. Hopelijk heb  je dat ook al gedaan in alle voorgaande stappen. Je moet het blíjven doen: je kwetsbaar naar elkaar toe opstellen blijft noodzakelijk in elke relatie. Het is de voorwaarde voor echt contact.

Die kwetsbaarheid is dus ook noodzakelijk voor de partner, die het verraad gepleegd heeft. Soms ontstaat boosheid juist omdat die partner zich níet kwetsbaar op wil stellen…

Hoe laat je je boosheid los?

Als de boosheid, ondanks al het uiten ervan, toch iedere keer blijft opvlammen, dan ben je misschien in een patroon terecht gekomen. Je hebt jezelf als het ware geprogrammeerd om te verharden en boos te worden, zodra je je partner ziet. Er is zo vaak adrenaline in je opgelaaid dat inmiddels je hele stresssyteem van slag is. Dan is het zaak om eerst eens goed voor jezelf te gaan zorgen en de spanning uit je lijf kwijt te raken.

Daar zijn een aantal manieren voor:

Bewegen

Als je je boosheid onderdrukt, is het goed om te gaan bewegen. Niet te fanatiek, want dan maak je opnieuw adrenaline aan. Gewoon letterlijk in beweging komen kan erg goed helpen om ook psychisch weer in beweging te komen. Misschien dat je dan eerst alsnog die boosheid voelt, die naar buiten wil. Daar zijn allerlei manieren voor te vinden: een boksbal, hardlopen, een boze brief schrijven.

Verzachten

Eigenlijk moet je bij het loslaten van je boosheid als het ware je systeem, dat geprogrammeerd is geraakt door de schok of door langdurige alertheid, herprogrammeren. Ik ben geen neuroloog, maar ik kan me voorstellen dat je hersenen in het contact met je partner automatisch de route naar schrik, walging of woede zijn gaan ontwikkelen.

Daarom is het nu belangrijk om elke keer als de boosheid oplaait, iets te doen of op te zoeken wat jou verzacht t.o.v. je partner. Mildheid en tederheid zijn tegengif tegen adrenaline. Denk bv maar eens aan een baby… en registreer wat dat met jezelf doet: de spanning verdwijnt uit je lijf, je krijgt een glimlach op je gezicht.

Je kunt iets liefs tegen jezelf zeggen of je partner vragen om je even vast te houden. Ook kan het helpen om mindfulnessoefeningen te gaan doen rond het thema ‘mildheid”. Op you tube kun je van alles vinden. Wij raden altijd Edel Maex aan- een Vlaamse psychiater en boeddhist, die een mooie cd heeft gemaakt met oefeningen voor het omgaan met emoties.

Stoppen met zelfkwelling

Een ander belangrijk aandachtspunt is stoppen met jezelf te kwellen. Misschien heb je de neiging om steeds maar weer terug te denken aan hetgeen er gebeurd is. Je blijft de film maar in je hoofd afspelen. Daarmee kwets je jezelf steeds opnieuw. Het wordt nu dus tijd om jezelf daarin te begrenzen. Daar is natuurlijk een simpele manier voor: elke keer als je merkt dat je dat doet, zoek je afleiding. Maar dat heb je wellicht al geprobeerd.

Visualiseren wat jij nodig hebt

Een alternatief is dat je stil gaat staan bij wat jij nodig hebt. Ga op een rustige plek zitten en haal een aantal keren diep adem, sluit je ogen en visualiseer jezelf in de toekomst als tot rust gekomen, gelukkig en tevreden.  Kijk welke beelden er spontaan opkomen. En kijk waar je dan bent, wat je doet of niet doet, wat je verlangen is, waar je partner is en wat die doet of niet doet. Sta stil bij alle details, die er voor jouw gevoel toe doen. En neem daarna je lijf waar, voel welke spieren er ontspannen, wat er met je ademhaling gebeurt. Misschien ontstaan er hele dialogen met je partner, of misschien zeggen jullie niets. Het kan echt helpen om helemaal te zien welke woorden en welke houding van jouw partner jou goed zouden doen.

In dat geval is het belangrijk je partner daarna te vertellen over deze visualisatie. Misschien kunnen jullie samen jouw film tot leven brengen.

Je eigen leven weer opnemen

Het kan ook zijn dat dat je partner in jouw visualisatie helemaal niet aanwezig is. Dat je iets voor jezelf doet, waar je al een hele tijd niet aan toe gekomen bent.

Misschien ben je door het verraad zo opgeslokt geweest, dat al het andere ervoor heeft moeten wijken. Misschien heb je je ziek gemeld op je werk, nachtenlange gesprekken gevoerd met je partner, weinig geslapen, geen aandacht meer gehad voor vrienden en familie… het wordt nu tijd om je te realiseren dat het leven intussen gewoon doorgaat. Het leven… en dus ook jouw leven. Hoe ernstig ook, er is mee in jouw leven dan alleen je relatie.

Dus ga weer aan de slag. Zoek vrienden en vriendinnen op om leuke dingen te gaan doen en het ju eens níet over jullie problemen te hebben. Onderzoek je eigen ontwikkeling: waar sta je? Waar ben je aan toe? Een vakantie? Een nieuwe bijscholing? Iets op het gebied van hobbies?

Rol van je partner

In dit proces van je boosheid loslaten en je hart weer openen,  kan je partner een belangrijke rol spelen.

Spijtbetuigen én veranderen

Het belang van spijtbetuigen is al eerder aan de orde geweest. Dat is geen eenmalige gebeurtenis. Het is belangrijk dat je regelmatig aan je partner merkt dat h/zij spijt heeft van de pijn die jou is aangedaan.

Een partner die echter alleen nog maar in de schuldbewuste rol gaat zitten, is niet aantrekkelijk. Die biedt geen Tegenover meer. Schuldbewustzijn is prima, maar heeft geen nut als het niet leidt tot ander gedrag en een ander bewustzijn.

Niet iedere partner blijkt meteen bereid om tot zelfonderzoek over te gaan en zelf te willen begrijpen waarom h/zij tot het verraad is overgegaan. Zoals al in een andere post beschreven, is dat echter noodzakelijk. Hij of zij kan daardoor zichzelf beter leren kennen en zichzelf ook de vraag stellen of het verraad in de eigen ogen ook zo ernstig is als in de ogen van de partner. Het helpt enorm als je ziet dat je partner met dat zelfonderzoek bezig is en blijft…

Zelf het onderwerp aansnijden

En het helpt dus ook als je partner daar – steeds als h/zij daar zelf over nagedacht heeft of iets ontdekt heeft – daar uit zichzelf met jou over begint. Veel schuldbewuste partners kaarten zelden zelf het hot item van het verraad aan. Ze laten de situatie het liefst zo snel mogelijk achter zich. En als het even rustig is, hoeden ze zich om er weer over te beginnen.

Jammer. Want het zou zo helpen als ze regelmatig hun partner deelgenoot maken van hun eigen gedachten en gevoelens.

Jou begrenzen

Dat wil echter niet zeggen dat je partner altijd maar beschikbaar moet zijn om het er met jou over te hebben. Het is op een gegeven moment ook belangrijk dat je partner jou begrenst. Dat h/zij aangeeft: nu eens even níet erover praten. Of ook:”Dit pik ik niet van jóu. Ik ben fout geweest, maar dat geeft jou geen recht om mij te kleineren of je boosheid op mij bot te vieren.” Als je partner een schuldig doetje wordt dat alleen nog maar bezig is om het jou naar de zin te maken, ontstaat er een ongelijkwaardige relatie. En dat doet niemand goed.

Symbolische compensatie

Soms helpt het ook als ieder nadenkt over hoe je het goed kunt maken. Vaak heeft de ene partner een concrete actie uitgehaald, die de zaak aan het rollen heeft gebracht, bv door vreemd te gaan. Vaak was er echter daarvoor ook al iets aan de hand: de andere partner wou bv al langere tijd niet meer vrijen of had zich anderszins in zichzelf teruggetrokken. Beiden kunnen dan nadenken over een symbolische actie om het eigen aandeel te erkennen en iets goed te maken. Het liefst natuurlijk door zelf en samen te veranderen.

Soms kan het daarbij helpen als de ”schuldige partner” de ander iets geeft wat hem/haar echt moeite kost, zodat blijkt dat je er echt iets voor over hebt. Of dat je dat allebei doet. Een symbolische compensatie voor de pijn, die je de ander – bewust of onbewust – hebt aangedaan. Dat kan in de vorm van een concreet cadeau of door samen een ritueel te verzinnen.

Tenslotte

Wat je ook doet: de relatie wordt nooit meer zoals die was en dat is maar goed ook. Want anders zou de hele ellende zich kunnen herhalen.

Jullie zijn, als het goed is, door het hele gebeuren namelijk allebei gegroeid en dus groeit – als het goed is – jullie relatie mee.

 

 Lees ook:Verraad en vergeving (1);  Omgaan met emoties na verraad (2);                       Bewust verraad (3); Rouwen na verraad (4); Zelfonderzoek na verraad (5); Dialoog na het verraad (6); Je partner vergeven na verraad (7); Je hart weer openen (9)

 ______________________________________________________

Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.

PS De typering in mannen en vrouwen is een stereotype, een generalisatie. Die zijn weliswaar niet voor niets ontstaan, maar daarom hoeft niet iedereen er precies aan te voldoen. Vandaar dat de persoonlijke voornaamwoorden ‘hij’ en ‘zij’ in mijn blogs over iedereen kunnen gaan.

 

 

Pagina 1 van 9

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén