Is grenzen aangeven nodig in een relatie? In een vorige post Grenzen aangeven is goed voor je relatie gaf ik aan dat het stellen van grenzen belangrijk is. In deze post leg ik nog verder uit waarom. Ook beschrijf ik verwachtingen en ideeën over wat er allemaal kan gebeuren als jij een grens aangeeft.

Grenzen aangeven nodig?

Het komt niet zo vaak voor dat mensen hun grenzen helemaal niet aangeven. Vaak geven ze wel hints, impliciete aanwijzingen. En zijn ze verontwaardigd dat hun partner die niet oppikt. Hij of zij ként hen toch? Wéét toch dat ze hier of daar moeite mee hebben? Waarom moeten ze dan eerst expliciet – en soms zelfs nog met kracht – zeggen, dat ze iets niet willen, vóórdat er naar hen geluisterd wordt?

Ze zijn daardoor geïrriteerd, ze hebben eigenlijk geen zin om zo expliciet te moeten zijn. Ze gaan uit van een relatieconcept, waarin je elkaar zo goed aanvoelt, dat het niet nodig is om je wensen of grenzen heel expliciet kenbaar te maken. Dus als grenzen aangeven nodig is, is dat volgens hen een teken dat je relatie slecht is.

Relaties zijn echter dynamisch: ze zijn niet op elk moment hetzelfde.  Dus ja, er zijn momenten dat je elkaar zo goed aanvoelt dat je niet veel hoeft uit te leggen of aan te geven. In de Gestalttheorie noemen we dat ”confluentie”, je bent dan a.h.w. ”samengevloeid”. (Lees hierover meer op mijn visiepagina onder contactcirkel.) En er zijn ook momenten dat dit niet het geval is. Daar is niets mis mee, dat hoort bij een relatie.

Als ik een grens aangeef, wordt hij/zij boos.

Veel mensen vrezen het effect van hun grens: de ander zal de grens niet leuk vinden, misschien boos worden, zich ertegen gaan verzetten etc.

Hun vrees is meestal gegrond: de meeste mensen vinden een ‘nee’ niet leuk om te horen. Het verstoort even het ‘samen’- gevoel, het dwarsboomt hen in hun plannen. Dus als je een grens aangeeft, kun je op de korte termijn protest verwachten. De aard van dit protest hangt natuurlijk ook erg samen met de aard van jouw grens, met wederzijdse verwachtingen en met de manier waarop je je grens aangeeft. Daarover later meer.

Op de langere termijn geeft het aangeven van je grens je echter ook het goede gevoel, dat je trouw bent gebleven aan jezelf. Daarmee groeit jouw zelf-vertrouwen.

Bovendien win je met het aangeven van je grens het respect van je partner. Die heeft in jou een partner ervaren, die voor zichzelf opkomt. En dat is prettig: hij/zij weet daardoor weer wat beter wat hij aan je heeft. Het maakt duidelijk dat in jullie relatie het hebben van een eigen mening en een eigen grens acceptabel is. Voor jou, en dus ook voor je partner. Dat doet iedere relatie goed.

Ik verlies elke discussie over mijn grens

Veel mensen denken dat ze goede argumenten moeten hebben om hun grens te rechtvaardigen. En als ze die niet hebben, durven ze hun grens niet aan te geven. Zeker niet als ze een partner hebben, die verbaal sterk is. Of ze twijfelen of het grenzen aangeven nodig is.

Maar een grens is niet gebaseerd op argumenten: een grens vóel je in jezelf. Soms weet je niet waarom, vind je het zelf misschien vreemd en toch is die grens er. Je hebt echt moeite gedaan om jezelf te begrijpen, je hebt er bij stil gestaan, en je komt er niet achter. Je intuïtie blijft je vertellen dat je dit of dat niet moet doen.

Hoe lastig ook, die intuïtie  is op zichzelf al voldoende argument. Blijkbaar heb je in ieder geval onvoldoende redenen om een goed gevoel bij een ‘ja’ te krijgen. Je zou dus tegen je partner kunnen zeggen:”Sorry, ik snap het zelf ook nog niet, maar ik merk dat het niet goed voor me is om nu ”ja” te zeggen, ik heb meer tijd nodig om uit te vinden waarom” . Of woorden van gelijke strekking.

Natuurlijk zal je partner niet meteen akkoord gaan, maar misschien levert het een gesprek op waarin je er achter komt, wat je dwars zit. Bovendien is het logisch dat je partner even de teleurstelling moet verwerken, die een ”nee” nu eenmaal oplevert (zie vorige punt) . Dus het vraagt wel van je om trouw te blijven aan je intuïtie, zelfs al heb je geen argumenten.

 

In de volgende blogposts ga ik verder over:

  • Als ik een grens aangeef, geef ik mezelf bloot.
  • Mijn grens wordt toch niet gerespecteerd.
  • Ik wil mijn partner niet teleurstellen.

En dan hebben we het nog niet over hóe je dan een grens aangeeft…. Kortom, wordt vervolgd.

Lees ook: Grenzen aangeven is kleur bekennen ; Wat is belangrijk bij grenzen aangeven?

_____________________________________________________
Marike de Valk is Gestalttherapeut en geeft individuele, relatie- en gezinstherapie in Beuningen bij Nijmegen samen met haar collega Wilfried Sluys. Op haar site: https://www.mv-gestalttherapie.nl legt ze haar werkwijze uit. In haar blog (https://www.relatietherapie-nijmegen/blog/) schrijft ze over alles wat met partner- en gezinsrelaties te maken heeft. Ze geeft daar ook lezingen over. Ze is te bereiken via het contactformulier op haar sites of via 024-6751742. Hier kun je je gratis abonneren op haar blog: abonneer op blog.